[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

สายน้ำเชี่ยววกวนจนเวียนหัว
สีขุ่นมัวไหลทับคราบตะไคร่
แบกกระเป๋าเต็มหลังตั้งสองใบ
มุ่งหน้าไปแถวย่านบ้านลุงดี

อัมพาตครึ่งซีกปลีกวิเวก
อยู่กับเด็กอ้วนต่ำตัวดำปี๋
นอกจากนั้นหาใครไม่เห็นมี
ลุงแกหนีน้ำล้นนอนบนเตียง

กินมาม่าเป็นประจำดำรงชีพ
แขนขาลีบความดันเข้าขั้นเสี่ยง
มาม่าเค็มสุดท้อเกินพอเพียง
ครั้นจะเลี่ยงรอน้ำลดคงอดตาย

ตรวจร่างกายลุงนั้นความดันขึ้น
แกบอกมึนหัวจังยังไม่หาย
พอลุกนั่งขึ้นมาก็ตาลาย
แทบล้มหงายลงไปที่ในน้ำ

เปิดกระเป๋าจ่ายยากว่าจะกลับ
คนมารับหายไปเกือบใกล้ค่ำ
เมฆเริ่มก่อตัวเห็นเป็นสีดำ
ฝนเจ้ากรรมเทมาเหมือนฟ้าพัง

น้ำก็ท่วมถึงเข่าเริ่มหนาวเหน็บ
มันเกิดเจ็บขึ้นมาขาด้านหลัง
เห็นปลิงควายเกาะน่องฉันร้องดัง
เหมือนคนคลั่งวิ่งโลดโดดน้ำบาน

natcha

มันก็อยู่ในน้ำตามธรรมชาติ
ไม่ประหลาดอย่างใดคนไขขาน
ดูดกินเลือดสรรพสัตว์มันจัดการ
เป็นอาหารทั่วถ้วนควรระวัง

ไม่ถึงตายแต่คล้ายขยะแขยง
มีทุกแห่งในน้ำยามล้นฝั่ง
ปลิงดูดเลือดเชือดเฉือนเตือนกันจัง
เป็นเหมือนดั่ง พังเพย เคยได้ยิน

สิ่งใดดูดควรระวังตั้งจิตมั่น
ไม่มีวันพอใจในถวิล
มันจะดูดสูดซากฝากมลทิน
ได้อยู่กินอย่างสบายบนกายเรา

ไม่จำเพาะในน้ำตามที่อยู่
สังเกตดู ผู้ดูด สูดปากเหงา
คอยคืบใกล้ท่วงทีที่พริ้งเพรา
เกาะติดเรา ดูดหมับ..จับไม่ทัน..

"บ้านริมโขง"