มิตรภาพ
นึกย้อนวัน ผ่านห้วง เมื่อช่วงหนึ่ง
ความซาบซึ้ง ตรึงทรวง เป็นบ่วงสร้อย
ที่ร้อยเกลียว เกี่ยวใจ ไม่ขาดลอย
มิตรภาพ เคลื่อนคล้อย ให้คอยจำ
จากวันโน้น จวบจน ถึงวันนี้
อยากถามด้วย วลี ที่กลืนกล้ำ
มีอยู่ไหม ร่องรอย ของถ้อยคำ
อยากฟ้งซ้ำ อีกหน จะทนรอ
ฤา..สูญสิ้น จากใจ ไปหมดแล้ว
เปรียบดังแก้ว แตกไป ไร้รอยต่อ
ความงดงาม แววใส ไม่ดีพอ
ที่สานก่อ ภินท์พัง แม้ทางใจ
มิตรภาพ ตราบฟ้าดิน ไม่สิ้นสุด
กาลเวลา ยากฉุด ให้หยุดไหว
จะรักษา ด้วยวิญญา นำพาไป
ชั่วฟ้าดิน สลาย ใจผูกพัน
อยากถามอีก สักครั้ง ฟังอยู่ไหม
ช่วยขานไข ถ้อยความ ที่ถามนั่น
รอยจาลึก ตรึกใน ที่ให้กัน
ยังมีไหม สัมพันธ์...ดั่งวันเดิม
นึกย้อนวัน ผ่านห้วง เมื่อช่วงหนึ่ง
ยังคำนึง ครั้งที่ ได้ริเริ่ม
จวบวันนี้ ยังมีเรา เฝ้าสานเติม
ยังคงเพิ่ม หรือจินต์...นั้นสิ้นใย..
"สุนันยา"