เสียงเงียบงัน เพียงเพราะไร้ ผู้ใดแต่ง
เพราะทุกแห่ง คือเงียบวาง และขวางกั้น
ระหว่างเหงา กับความเศร้า ก็พอกัน
ความเงียบงัน ก็พลันเร้า ย่างเข้ามา
เอกชัย
เพราะทุกแห่ง คือเงียบวาง และขวางกั้น
ระหว่างเหงา กับความเศร้า ก็พอกัน
ความเงียบงัน ก็พลันเร้า ย่างเข้ามา
เอกชัย
เอื้อนเอยเผยเงียบงัน
บ้านกลอนนี้ พี่น้องหาย คล้ายความเงียบ
ความเย็นเชียบ ชุ่มสายน้ำ ย้ำเข้าหา
ไร้บทกานท์ กวีขาน สาส์นเจรจา
คล้ายภูเขา เหงาบังตา เฝ้าเงียบงัน
หทัยกาญจน์
ไม่ได้หายไปไหน ไกลสักหน่อย
ยังเพียรร้อย คำกลอน อักษรฝัน
เหตุไฉน ไยเจ้า ว่าเงียบงัน
ยังมีกัน และกัน ทุกวันไป..
"สุนันยา
เงียบสลัวหัวอกตระหนกจิต
เหงาสถิตเกาะลึกตกผลึกใส
เหมือนหมดหวังทุกสิ่งพิงพักใจ
สิ้นอาลัยใฝ่ฝัน..เงียบงันเอง.
เหงาสถิตเกาะลึกตกผลึกใส
เหมือนหมดหวังทุกสิ่งพิงพักใจ
สิ้นอาลัยใฝ่ฝัน..เงียบงันเอง.
"บ้านริมโขง"
เงียบงันเพราะเบาะแสกระแสเหงา
มันรุมเร้าเข้าหาพาโหลงเหลง
ไร้ดนตรีสีซอคลอบรรเลง
ช่างวังเวงวกวนหม่นวิญญาณ์
มันรุมเร้าเข้าหาพาโหลงเหลง
ไร้ดนตรีสีซอคลอบรรเลง
ช่างวังเวงวกวนหม่นวิญญาณ์
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
