[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

"ไม่ได้กิน" คนอะไร ปากคอ ช่างเราะร้าย พูดมาคล้าย คำคม อารมณ์ศิลป์ หรือไม่จริง ที่มา น่ายลยิน นามระบิลใครก็รู้ สุนันยา สวยไม่สวย เห็นแท้ ใช่แค่อ้าง โถ..ปล่อยวาง บ้างซี "พี่โขง"จ๋า... เค้า"หลอกใช้ "พี่หลอกกิน..จน"ลิ้นชา" เชื่อเถิดหนา ที่พูด สุดแสนจริง ไม่ได้บอก ว่าเก่ง เจ๋งอย่างนั้น ที่รำพัน  ออดอ้อน ย้อนเป็นหญิง ถูกหลอกบ้าง ครั้งคราว เฝ้าประวิง  จะให้นิ่ง ไม่บ่น ฉันจนใจ อย่ามาแกล้ง สงสาร คำหวานส่ง ยังไม่ปลง ดวงจิต คิดเหลวไหล เพราะ พี่อด "ไข่แดง" โดนแย่งไป มาเฉไฉ ประชด...เพราะอดกิน...หุหุ.........   "สุนันยา"

"เลิกหลอก" ไม่ต่อแล้วกลัวเลยเผยให้เห็น ตัวเนื้อเย็นถอดคราบอาบถวิล ไม่อยากเห็นหนังเหี่ยวเปลี่ยวโศภิน ไม่อยากดิ้นขาดใจใกล้อกยาน จะหลอกใช้ หลอกอำ ซ้ำหลอกกิน แม่ยุพินแก้ขาดวาดคำหวาน ตามประสาไก่แก่..แม่ปลาวาฬ(ไปตามกลอน อิอิ) เธอทนทานหนังหนา..อย่าท้าเธอ จึงมาขอยกธง. ลาลงแล้ว.. ไปกินแห้วที่บ้านหวานเสมอ ดีกว่าเคี้ยวเนื้อหยาบ..หลาบแล้วเออ.. อโหสิกรรมยามเผลอ..ละเมอคราง (เพราะกลัว) อยากขอร้องย้อนยอก คำ “หลอกใช้” อย่ากล่าวหาว่าใครไหนเมินหมาง แท้ตัวเอง หลอกอื่น ..ตื่นวายวาง อย่ากล่าวอ้าง..ให้ขำ..มีจำเนียร.  "บ้านริมโขง"