วางกลอนไว้ ยามที่ มีใจน้อย
เพราะเฝ้าคอยใครหนึ่ง คิดถึงยิ่ง
ส่งกลอนเศร้า เคล้าพรม ว่าตรมจริง
เหมือนทุกสิ่งสร้างไว้ หายเลือนลา
คำว่ารัก สลักแน่น เหมือนแผ่นหิน
กลับกลายบิ่น สิ้นลง คงอ่อนล้า
ความน้อยใจ เยือนย้ำ เสมอมา
เป็นเพื่อนรอย น้ำตา ทุกคราตรม
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
