.....หนึ่งในความรู้สึก.

เนื่องมาจากต่อกลอนไว้กับผู้อวุโสท่านหนึ่ง..บ้านอุดร ๑๐๘

บนเส้นทางสู่ถนนของคนเขียน
เหมือนนั่งเทียนในห้องใช้ช่องอ้าง
ต้องเรียนรู้ผู้คนใช้กลวาง
ทิ้งภาพลางบางตอน..ใช้กลอนนำ

บางคราวเหมือนหนังขายยามืออาชีพ
ต้องเร่งรีบขายตั๋วแต่หัวค่ำ
จินตนาคว้าใส่ต้องใฝ่จำ
แล้วร่ายรำนำบท..สะกดใจ

ตัวละครย้อนยอก..แม้หลอกยาก
จะรักมาก..หรือกลวง..เอาลวงใส่
บ้างเหี้ยมโหด..โกรธแรง..หรือแกล้งใคร
ต้องร่ำไรวางเรื่องให้เฟื่องฟู

ถึงเวลากล้าหรือกลัว..ออกตัวก่อน
ทำขี้อ้อน..หยิบฉวย..ให้สวยหรู
คบเพื่อหลอก..เพื่อเล่น..ให้เอ็นดู
หรือเพื่อปูทางตน..ถึงคนนึง

แล้วก็เริ่มพูดปด..แบบอดอยาก
เพื่อจัดฉาก..ฝากฉ่อ..ล่อให้หึง
ดั่งเสียงพากย์กระชากจิตให้ติดตรึง
พอฉุดดึงได้สักพัก..ก็ชักชวน

ชวนกันเล่นหวงห่วงบ่วงสวาท
ไม่ชี้ขาดแต่ได้ทีก็รี่สวน
ถวิลหวังพรั่งพรู..ว่าคู่ควร
ทุกกระบวนเต็มกระบาลเพื่อหว่านคำ

สร้างลีลาร้อยรสให้หยดย้อย
ผู้คนคล้อยจุมพิตจิตถลำ
ก่อนจะจบตีลูกจากเพื่อฝากจำ
สะกิดซ้ำให้ข้อคิดสะกิดใจ
......๑๐๙๑๓......