วอนลมจ๋ามาเอาไออุ่นข้า
แล้วจงพาส่งสอดกอดเธอได้
แทนอ้อมแขนแสนอุ่นให้คุ้นใจ
ลมจงไปให้ถึงซึ่งกายนาง
จงกระซิบเบาเบาเข้าข้างหู
บอกเธอรู้แม้ฉันนั้นไกลห่าง
ยังมีรักจริงใจไม่จืดจาง
ยังสรรสร้างรักไปไม่เลือนลา
ยามเธอหนาวร้าวใจในบางครั้ง
ลมจงรั้งเอาไออุ่นละมุนกว่า
ไปโอบเธอให้คลายหายเอกา
ลมจงอย่าปล่อยเธอให้เพ้อครวญ
สล่าผิน