เซ็งเป็ด
มองถนนหนทางค่อนข้างเงียบ
มือเย็นเชียบเฉยเฉยไม่เคยเห็น
เมฆทะมึนคลึ้มดำเกินจำเป็น
มีลมเย็นพัดโยนจากโพ้นไกล
ความรู้สึกมัน"เซ็ง"เกร็งนิดนิด
สำนึกคิดสับสนไปหนไหน?
เสียงอึ่งเขียดเสียดสีเหมือนดีใจ
หรีดเรไรร่ำร้องสอดคล้องกัน
มองเข็มยาวเดินรอบไม่ชอบว่าง
มันคงอ้าง"อย่ามองเรื่องของฉัน"
มองพัดลมหมุนส่ายอยู่หลายวัน
อารมณ์พลันหมุนวนอยู่คนเดียว
ถามว่ามันเซ็งอะไรไร้คำตอบ
นอกระบอบผลักดันให้มันเขี้ยว
เบื่อกับเรื่องได้ยินที่ปีนเกลียว
เซ็งเพียวเพียวอย่างนี้โทษที่ใคร?
มือเย็นเชียบเฉยเฉยไม่เคยเห็น
เมฆทะมึนคลึ้มดำเกินจำเป็น
มีลมเย็นพัดโยนจากโพ้นไกล
ความรู้สึกมัน"เซ็ง"เกร็งนิดนิด
สำนึกคิดสับสนไปหนไหน?
เสียงอึ่งเขียดเสียดสีเหมือนดีใจ
หรีดเรไรร่ำร้องสอดคล้องกัน
มองเข็มยาวเดินรอบไม่ชอบว่าง
มันคงอ้าง"อย่ามองเรื่องของฉัน"
มองพัดลมหมุนส่ายอยู่หลายวัน
อารมณ์พลันหมุนวนอยู่คนเดียว
ถามว่ามันเซ็งอะไรไร้คำตอบ
นอกระบอบผลักดันให้มันเขี้ยว
เบื่อกับเรื่องได้ยินที่ปีนเกลียว
เซ็งเพียวเพียวอย่างนี้โทษที่ใคร?
โทษที่คนกวนอารมณ์..ให้ตรมเศร้า
โทษที่เพื่อนงี่เง่า..มาเข้าใกล้
โทษที่เหงาฝังลึก..ผนึกใน
โทษที่ใครพูดเหน็บ..ให้เจ็บมา
ไม่ยอมรับสักอย่าง..หรือบางสิ่ง
โทษหรีดหริ่งเรไร..ใจยังกล้า
มองพัดลมหมุนส่ายในสายตา
คิดนำพาสู่ตน..ให้หม่นทรวง
รักษาใครเขาอื่น..เป็นหมื่นแสน
เหมือนทะเลาะกับแฟน..ขั้นหึงหวง
อารมณ์บูดไล่ตาม..มาถามทวง
เรื่องทั้งปวง..เกินยา..กลุ่มสามัญ
คงต้องทาน"ยาใจ"..ใช่มั๊ยหมอ?
คงต้องรอเช็คภายใน..ใจเป็นหมัน
คงต้องอ่านสถิติ..ที่จีบกัน
ว่าเขามีความสำคัญ..ประมาณใด?
"หมอมิว"
โทษที่เพื่อนงี่เง่า..มาเข้าใกล้
โทษที่เหงาฝังลึก..ผนึกใน
โทษที่ใครพูดเหน็บ..ให้เจ็บมา
ไม่ยอมรับสักอย่าง..หรือบางสิ่ง
โทษหรีดหริ่งเรไร..ใจยังกล้า
มองพัดลมหมุนส่ายในสายตา
คิดนำพาสู่ตน..ให้หม่นทรวง
รักษาใครเขาอื่น..เป็นหมื่นแสน
เหมือนทะเลาะกับแฟน..ขั้นหึงหวง
อารมณ์บูดไล่ตาม..มาถามทวง
เรื่องทั้งปวง..เกินยา..กลุ่มสามัญ
คงต้องทาน"ยาใจ"..ใช่มั๊ยหมอ?
คงต้องรอเช็คภายใน..ใจเป็นหมัน
คงต้องอ่านสถิติ..ที่จีบกัน
ว่าเขามีความสำคัญ..ประมาณใด?
"หมอมิว"