บ้าน
..............
อากาศเริ่มแปรปวนปั่นป่วนจิต
ท้องฟ้ามืดสนิทลุกปิดม่าน
แผ่นดินคล้ำน้ำหมองมองโรงงาน
หมดแรงต้านตั้งหลัก, ปักกำแพง
เสียงรถทัวร์เคลื่อนตัวอย่างช้าช้า
เห็นน้ำป่าไหลหลากมาจากแสง
เหมือนเลือดใครไหลปรี่มีสีแดง
สุดเรี่ยวแรงแฝงข้น, เริ่มหม่นมัว
ถ้าจะนับย้อนหลังเหมือนฟังว่า
หลายปีกว่าน้ำท่วมไม่ถึงหัว
แต่ปีนี้น้ำมากลำบากตัว
ซอกซอนทั่วไปหมด, ไร้กฎเกณฑ์
..
ฝนยังไม่โรยราจากฟ้าเก่า
บทสวดเศร้าเฝ้ารับเหมือนขับเน้น
ธูปหนึ่งดอกบอกนำสิ้นกรรมเวร
ลูกบวชเณรหน้าไฟ, อาลัยนัก
พร้อมจุดเทียนวางลงตรงกระถาง
ภาพทุกอย่างผ่านมาพาตระหนัก
ลูกอยากบอกความจริงพ่อยิ่งนัก
ว่าลูกรักยังอยู่, เพื่อดูแล
.......
เราสูญเสียมากมายเมื่อบ่ายนี้
แต่เรามีชีวิตไม่ผิดแน่
วิญญาณพ่อสั่งสอนไม่อ่อนแอ
กับคำพูดของแม่, อย่าแพ้พ่าย
น้ำในนาสีหม่นท่วมบนข้าว
ทุกรอยก้าวของพ่อต่อความหมาย
เก็บคันไถขึ้นมาจากความตาย
ตรงที่พ่อล้มหาย, อยู่ปลายนา
เก็บความหวังฝังลงตรงที่เก่า
ลบความเศร้าเฝ้าทนสู่ตนกล้า
เพียงหัวใจไม่ห่างสร้างศรัทธา
ลูกชาวนาไม่หยุด, สู้สุดแรง!
๑๐/๑๐/๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
