เดินทาง
...............
รู้สึกชื้นที่ตาเมื่อมาส่ง
ส่วนแม่คงนั่งรอพ่อกลับบ้าน
ความอาลัยห่างเหินเกินประมาณ
นั่นคือการพลัดพราก, จากครอบครัว
พอรถออกจากหน้าสถานี
ทุกอย่างที่พบเห็นเป็นไปทั่ว
เห็นเด็กน้อยคอยนั่งอยู่หลังวัว
เห็นโลกที่น่ากลัว, จากตัวเรา
......
อยู่ในที่กว้างใหญ่อย่างไร้เพื่อน
อาศัยเดือนส่องสว่างเป็นทางเท้า
สะพายเป้ที่หลังแต่ยังเยาว์
กลางคืนกล่อมกลางวันเหงา, เศร้าเหลือเกิน
ยังมีอีกไม่น้อยคอยโอกาส
เหมือนคลื่นที่ซัดสาดความขาดเขิน
เป็นสิ่งที่ชี้นำการดำเนิน
ให้เผชิญต่อโลก, โชคชะตา
..
แต่ละหยดรดอาบคราบความหวัง
ถึงอีกฝั่งไม่หยุดไปสุดหล้า
บานประตูบานเก่าสีเทาทา
ใกล้จะได้หลังคา, เอามามุง
อวลกลิ่นอายยิ้มแย้มภาพแจ่มชัด
ความหมายพัดพาฝันของวันพรุ่ง
จากขายแรงฝันเฟื่องอยู่เมืองกรุง
เก็บข้าวของใส่ถุง, มุ่งกลับบ้าน
เช้าวันหนึ่งเบื้องบนดูหม่นพร่า
หยิบจดหมายสีฟ้าขึ้นมาอ่าน
บ้านของเรามันล่มจมบาดาล
กล้าที่หว่านพาลหมด, แทบอดตาย
จากทุกสิ่งหลายเรื่องก็เปลืองเปล่า
คำบอกเล่าของแม่แค่มาสาย
สิ้นวิญญาณของพ่อรอทักทาย
เมื่อความหวังสุดท้าย, ได้หายไป!
๙/๑๐/๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
