ยังคาใจ
ไม่อาจบอกกับใจ ว่าไม่รัก
เพราะใจภักดิ์เพียงหนึ่ง รำพึงฝัน
ไม่มีสิ่ง ใดปิด มากีดกัน
จะฝ่าฟัน ทางใจ ไม่เปลี่ยนแปลง
ระทมทุกข์ ผ่านกาล ปานรอยมีด
ที่เฉือนกรีด หทัย กลายวิ่นแหว่ง
จะหวังใด ไยเห็น เป็นระแวง
หรือฟ้าแกล้ง ให้เป็น ดั่งเวรกรรม
เราพบกัน เมื่อสาย ไม่บรรจบ
รอยอดีต ฝังกลบ เมื่อพบช้ำ
รอยแยกกลับ แทรกซ้อน ให้ย้อนจำ
ดุจลำนำ ไหลส่ง เพื่อลงทัณฑ์
แต่สุดรัก อาลัย ในใจนี้
ดวงฤดี รอมอบ คำปลอบขวัญ
ให้เป็นยา ซับทรวง ช่วงจาบัลย์
ด้วยรักนั้น ปักอุรา สุดอาวรณ์
อยากจะร้อย คำรัก เพื่อฝากถาม
ทุกนิยาม ความหลังสิ้นสังหรณ์
ผิดพลั้งพลาด ขาดห้วง ในช่วงตอน
หรือแค่กลอน รำพัน นัย..ฝันลวง
บอกฉันหน่อย ได้ไหมให้ประจักษ์
ซึ้งสลัก หรือเร้น ให้เป็นห่วง
ดวงฤดี กังวล ทับท้นทรวง
อยากถามทวง รักหรือลา ยัง...คาใจ .
สุนันยา