ไก่ขันจากชายทุ่งใกล้รุ่งแล้ว
ดาวจำแคล้วลาลับกับห้วงหาว
ยังจำความหวานชื่นอันยืนยาว
ทุกทุกคราวห้ามใจมิได้เลย
เฝ้าเวียนอ่านกลอนฝันอันอบอุ่น
ยังคุกรุ่นลุกลามความรักเอ๋ย
ยิ่งกระชับสัมพันธ์มั่นกว่าเคย
ดาวเปิดเผยให้เห็นเป็นพยาน
คิดถึงเธอดาวจ้องมองจากฟ้า
ได้สบตาทุกคืนอย่างชื่นหวาน
ความคำนึงเราสองคงพ้องพาน
จึงซาบซ่านแม้ไกลเพราะใจตรง
ดาว อาชาไนย
.....ขอต่อกร..ท่านดาว อาชาไนย......
กลัว..เจ้าความรู้สึกที่นึกอยู่
มันคอยขู่..ให้เอี้ยวเพื่อเลี้ยวหลง
เนื่องจากรักให้กันเคยบรรจง
เริ่มจะปลงไม่เป็น..ยากเย็นใจ
ฟ้าสดใสไก่ตื่น..จึงฝืนลุก
แสงทองปลุกให้ซ่อนความอ่อนไหว
จากคืนนั้น..จวบวันนี้..ไม่มีใคร?
เลิกร่ำไรรอคอย..เงารอยจันทร์
เมื่อหมดฝนหนนี้..มาหนีหน้า
มิต้องกล้าถามข่าวยามหนาวขวัญ
แม้นบางครั้งฝากกลอนวอนรำพัน
เธอ..ไม่ใช่....คนสำคัญอย่าฝันเลย
มันคอยขู่..ให้เอี้ยวเพื่อเลี้ยวหลง
เนื่องจากรักให้กันเคยบรรจง
เริ่มจะปลงไม่เป็น..ยากเย็นใจ
ฟ้าสดใสไก่ตื่น..จึงฝืนลุก
แสงทองปลุกให้ซ่อนความอ่อนไหว
จากคืนนั้น..จวบวันนี้..ไม่มีใคร?
เลิกร่ำไรรอคอย..เงารอยจันทร์
เมื่อหมดฝนหนนี้..มาหนีหน้า
มิต้องกล้าถามข่าวยามหนาวขวัญ
แม้นบางครั้งฝากกลอนวอนรำพัน
เธอ..ไม่ใช่....คนสำคัญอย่าฝันเลย