บรรจงเขียน.บทกวี.ให้พี่อ่าน
พี่มองผ่าน.มิเผย.เชยใช่ไหม?
วาดน้ำคำ.ฉ่ำเฉือน.ไม่เหมือนใคร?
ทำเช่นใด.จะซึ้ง.เป็นหนึ่งเดียว
มีร้อยพัน.มั่นเสนอ.เผยอข้อง
ไม่แตะต้อง.งอนง้อ.หรือขอเกี้ยว
เพียงหวานหนึ่ง.ขมร้อย.กับรอยเคียว
หวังกลมเกลียว.กลับกลาย.ไม่ปรายตา
"บทกวีที่รอคอย"...คงลอยน้ำ
พร้อมเสียงช้ำ.พร่ำเพรียก.พี่เรียกหา
ณ ตรงนี้.มีให้.ไร้ราคา
ถึงเวลา."อาชาไนย".ได้บทเรียน
..........มะมิว...........
บทกวีที่ให้ไม่กล้าอ่าน
เกรงประหารหัวใจยอมให้เฆี่ยน
ก็มิวสิกบอกมาว่าพากเพียร
ตั้งใจเขียนเพื่อรีบจีบณัชชา
ดาวเจียมตัวว่าแรงของแสงน้อย
ดุจหิ่งห้อยมิวสิกแสงแรงยิ่งกว่า
แม้มุ่งหวังอย่างไรไร้ราคา
ดาวมิกล้ารักดอกบอกเจียมตัว
......ดาว อาชาไนย.......
รักทั้งคู่แหละดาวอย่าร้าวฉาน
โปรดสมานเจือจุนนะทูลหัว
ใจฉันมีหลายห้องไม่ต้องกลัว
รักไปทั่วไม่หลอกบอกตามตรง
รักทั้งดาวทั้งจิ๋มฉันยิ้มรับ
รักจนจับหัวใจอย่าสัยสง
ใจฉันกว้านักหนาโปรดอย่างง
ขอเธอจงเชื่อได้ว่าไม่ลวง
.......คุณณัชชา.......
คนของเธอเผลอตอบว่า"ชอบหมด"
หล่อนพูดปดคำโตโชว์ใหญ่หลวง
เป็นนักรักปากไวหัวใจกลวง
ถ้าพี่ควงกับเค้า...คงเข้ากัน
มิว.มีแต่น้ำตา...มาลาพี่
คงไม่เหลือเนื้อที่...ให้พี่ฝัน
มิว.สู้รบปรบมือใคร?...คงไม่ทัน
อ่อนทั้งวันเดือนปี...จะบีฑา
รู้ตัวมาทีหลัง...หวังริบหรี่
ร้อยกวีไม่หวาน...หว่านจ๊ะจ๋า
ด้วยเป็นสาวซื่อใส...ไร้มายา
เจอมนตราแม่หมอ...จึงขอยอม
ไปเถอะพี่...มิวน้อมจะพร้อมเจ็บ
ด้วยไม่กล้าแนมเหน็บ...แม่เนื้อหอม
ฝีปากน้องรองบ่อนกลัวต่อนตอม
"รักจอมปลอม"พี่ดาว+หมอ...มิวขอตัว
..........มะมิว...........
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
