บอกไป เท่าไหร่ ไม่ยอมฟัง
สุดยั้ง กล่าวถ้อย ด้วยคอยหา
ใจเอย ไฉน ไม่นำพา
ทั้งรู้ ยังกล้า จะดึงดัน
เขามี ใครอื่น ชื่นอยู่แล้ว
ไร้แวว รักนี้ มีเพยงฝัน
ครวญคร่ำ พร่ำเพ้อ ทุกคืนวัน
เขานั้น ไม่เคย จะเอยคำ
รักเอย ยากนัก จักถ่ายถอน
อาวรณ์ สุดซึ้ง จึงถลำ
ใจจ๋า ไฉน ไม่ยอมจำ
ความช้ำ รุมเร้า ใครเล่าตรม..
"สุนันยา"
สุดยั้ง กล่าวถ้อย ด้วยคอยหา
ใจเอย ไฉน ไม่นำพา
ทั้งรู้ ยังกล้า จะดึงดัน
เขามี ใครอื่น ชื่นอยู่แล้ว
ไร้แวว รักนี้ มีเพยงฝัน
ครวญคร่ำ พร่ำเพ้อ ทุกคืนวัน
เขานั้น ไม่เคย จะเอยคำ
รักเอย ยากนัก จักถ่ายถอน
อาวรณ์ สุดซึ้ง จึงถลำ
ใจจ๋า ไฉน ไม่ยอมจำ
ความช้ำ รุมเร้า ใครเล่าตรม..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
