"ลมลา"
สายลมพัดสะบัดใบไม้ไหว
ทิวต้นไผ่โอนเอียงเรียงเป็นแถว
เสียงกระซิบกระซ่านค่ำผ่านแล้ว
รอใจหวังนั่งแกร่วมิแคล้วมา
คงดึกดื่นคำมืดเลยจืดหาย
หรือมิคล้ายมีคู่เคียงนอนเรียงหน้า
คงฝากสายลมพัดลอดชายคา
เพียงลมลาโอบกอดพรอดลอยไป
หทัยกาญจน์
.gif)
โอ้ลมเอย อย่าเอ่ยลา พาใจเศร้า
อย่านำรัก ของเรา จากไปไหน
ฝากลมหวน ด้วยคำ พร่ำอาลัย
โปรดเห็นใจ เอออวย ช่วยนำพา
สองดวงใจ รวมหลอม พร้อมเป็นหนึ่ง
เมื่อยามห่าง คิดถึง คะนึงหา
สายลมรัก อย่าผลักไส ไกลแรมลา
สงสารเถิด ลมจ๋า อย่าพรากเรา...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
