ติดบ่วง ห้วงใน ฤทัยขม
อยู่กับ ระทม ตรมไฉน
สายใย รักก่อ สุดท้อใจ
หักห้าม เพียงใดไม่เคยฟัง
ทนอยู่ อย่างช้ำ ระกำหมอง
ในห้อง เดียวดาย คล้ายสิ้นหวัง
รักเอย เอ่ยพร่ำ เพียงลำพัง
สุดยั้ง แย่งยื้อ เพื่อถืครอง
เขามี เจ้าของ ครอบครองอยู่
รักทั้ง ที่รู้ จึงหม่นหมอง
ซ่อนเจ็บ เก็บน้ำตานอง
เป็นรอง พ่ายแพ้ อารมณ์
รักเอย ร้ายนัก โอ้รักนี้
ฤดี ปวดร้าว เศร้าขื่นขม
กลืนเจ็บ กับรัก ฝากรอยตรม
ระบม ที่ใจ...ใช่ใครทำ..
"สุนันยา"
อย่าหมองหม่นใจใคร่ไปเลย
ถ้อยคำเฉลยรักชอกช้ำ
แสนทุกข์หม่นไหม้ไส้ระกำ
จำปวดซ้ำโดนหมางมอง
แอบรักปักจิตรด้วยใจคิด
ก็มิพิจิตรจิตรใคร่หมอง
ได้แต่ร่ำร้องอยากใคร่ปอง
ให้รักนอกพร้อมนำบ่มวิญญา
ราตรีกาลนี้ช่างเศร้านัก
โดนเจ้าหักทิ้งไปมิรักษา
หัวใจด้วยน้องเกินเยียวยา
จะมาหารักษาใคร่จะมิมี
ได้ต่มองชำเลืองจนเดือนดับ
หมุนเวียนตามจัก,ราศรี
แม้ดวงใจใครปองยุวดี
แต่น้องมีคนรักปักอุรา
ถ้อยคำเฉลยรักชอกช้ำ
แสนทุกข์หม่นไหม้ไส้ระกำ
จำปวดซ้ำโดนหมางมอง
แอบรักปักจิตรด้วยใจคิด
ก็มิพิจิตรจิตรใคร่หมอง
ได้แต่ร่ำร้องอยากใคร่ปอง
ให้รักนอกพร้อมนำบ่มวิญญา
ราตรีกาลนี้ช่างเศร้านัก
โดนเจ้าหักทิ้งไปมิรักษา
หัวใจด้วยน้องเกินเยียวยา
จะมาหารักษาใคร่จะมิมี
ได้ต่มองชำเลืองจนเดือนดับ
หมุนเวียนตามจัก,ราศรี
แม้ดวงใจใครปองยุวดี
แต่น้องมีคนรักปักอุรา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
