ยามฟ้าคำรามลั่นทั่วธานินทร์
รวยระรินน้ำฝนหยาดเย็นเยือก
แลมิเงียบเสียงครางฟ้าลั่นสะเทือน
มิบิดเบือน เกลื่อนกลาด คนยากไซร้
ด้วยใจละห้อยคล้อยหวั่นครวญเกรง
แลละเลงหยาดน้ำตาไหล
แลมองทางตามหาผู้ใด
มิอาจใคร่มาช่วยรุดเร็วพลัน
ได้แต่ร่ำร้องหัวอกสะอื้น
แสนกลำกลืนดวงใจแทบอาสัญ
มีชิวิตอยู่ก็เศร้าร่ำไห้พลัน
หมดกำลังยังหาน้ำใจมิมี
ฝนตกร้องลั้นท้องฟ้าคำราม
เปรียบลวดหนามขวางทางแห่งวิถี
ช่างเศร้าทุกข์หมดเกษมณุเปรมปรีดิ์
หม่นชีวีมีทุกข์สลดจริง
รวยระรินน้ำฝนหยาดเย็นเยือก
แลมิเงียบเสียงครางฟ้าลั่นสะเทือน
มิบิดเบือน เกลื่อนกลาด คนยากไซร้
ด้วยใจละห้อยคล้อยหวั่นครวญเกรง
แลละเลงหยาดน้ำตาไหล
แลมองทางตามหาผู้ใด
มิอาจใคร่มาช่วยรุดเร็วพลัน
ได้แต่ร่ำร้องหัวอกสะอื้น
แสนกลำกลืนดวงใจแทบอาสัญ
มีชิวิตอยู่ก็เศร้าร่ำไห้พลัน
หมดกำลังยังหาน้ำใจมิมี
ฝนตกร้องลั้นท้องฟ้าคำราม
เปรียบลวดหนามขวางทางแห่งวิถี
ช่างเศร้าทุกข์หมดเกษมณุเปรมปรีดิ์
หม่นชีวีมีทุกข์สลดจริง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
