มีหลายเรื่องตรงหน้าสายตาจ้อง
สายตามองเย็นชาใบหน้าเฉย
จิตเข็นขุกทุกสัมผัสปัดชื่นเชย
ได้แต่นั่งนิ่งเฉย..ไม่เคยเป็น
สิ่งรอบตัวมัวหม่นบนความคิด
ไฟมอดมิดกลางใจมองไม่เห็น
ทุกบาทบท ลดค่าพาลำเค็ญ
ทุกเช้าเย็นเป็นใบ้ไม่ติงกาย
เคยคว้าจับขยับร่างอย่างเครื่องจักร
เคยฟูมฟักฟันเฟืองคือเครื่องหมาย
ตะกายตนตามวิถีที่เรียงราย
จะเป็นตายไม่หวั่นกัดฟันทน
มองตัวเองคล้ายวิ่งไม่นิ่งหยุด
เร่งรีบรุดเดินหน้าแม้ฟ้าหม่น
ความมุ่งมั่นฟันฝ่าเพิ่มค่าคน
หวังหลีกพ้นข้นแค้นแดนโลกีย์
สิ่งก่อร่างสร้างเสริมเติมสดับ
มาพังยับกับตาหาทางหนี
อุทกภัยไหลหลั่งคลั่งธานี
ไม่ใยดีที่เห็นเช่นแค้นเคือง
มันไม่เหลือสิ่งใดให้ชื่นจิต
มีชีวิตซึมเศร้าเงาทุกข์เขื่อง
เคลื่อนมาคลุมสุมทับกับฟันเฟือง
มองทุกเรื่องปวดปร่า...น้ำตานอง.
สายตามองเย็นชาใบหน้าเฉย
จิตเข็นขุกทุกสัมผัสปัดชื่นเชย
ได้แต่นั่งนิ่งเฉย..ไม่เคยเป็น
สิ่งรอบตัวมัวหม่นบนความคิด
ไฟมอดมิดกลางใจมองไม่เห็น
ทุกบาทบท ลดค่าพาลำเค็ญ
ทุกเช้าเย็นเป็นใบ้ไม่ติงกาย
เคยคว้าจับขยับร่างอย่างเครื่องจักร
เคยฟูมฟักฟันเฟืองคือเครื่องหมาย
ตะกายตนตามวิถีที่เรียงราย
จะเป็นตายไม่หวั่นกัดฟันทน
มองตัวเองคล้ายวิ่งไม่นิ่งหยุด
เร่งรีบรุดเดินหน้าแม้ฟ้าหม่น
ความมุ่งมั่นฟันฝ่าเพิ่มค่าคน
หวังหลีกพ้นข้นแค้นแดนโลกีย์
สิ่งก่อร่างสร้างเสริมเติมสดับ
มาพังยับกับตาหาทางหนี
อุทกภัยไหลหลั่งคลั่งธานี
ไม่ใยดีที่เห็นเช่นแค้นเคือง
มันไม่เหลือสิ่งใดให้ชื่นจิต
มีชีวิตซึมเศร้าเงาทุกข์เขื่อง
เคลื่อนมาคลุมสุมทับกับฟันเฟือง
มองทุกเรื่องปวดปร่า...น้ำตานอง.
"บ้านริมโขง"