"ฝากลมวอน"
ยินเสียงลม พรมพลิ้ว ที่หวิวไหว
เหมือนปลอบใจ เย้าหยอก ออกความเห็น
ลมสะบัด พัดคล้อย ถ้อยคำเย็น
ไม่ว่างเว้น สักช่วง ด้วยห่วงใย
สายลมแผ่ว แว่วเสียง สำเนียงสาน
ดุจกลอนกานท์ ปั้นเสก เอกพจน์ใส
ดั่งน้ำทิพย์ หยดสรวง ห้วงอำไพ
รินรดใจ คนเหงา คลายเศร้าตรม
ฝากสายลม ห่มห้อม กล่อมคนอ้อน
ด้วยคำวอน อย่าไกล ให้ขื่นขม
สายลมเอย เผยรัก จากใจตรม
หวังเพียงลม พัดพา รักมาแล
ลมเคยรู้ บ้างไหม มีใครหนึ่ง
บนทางซึ่ง ไร้รัก ฝากแยแส
เดินเดียวดาย ร้ายยุ่ง มุ่งรังแก
มีแต่ความ พ่ายแพ้ และภินท์พัง
บอกแสงจันทร์ พิสุทธ์ ด้วยสุดซึ้ง
ย้อนคำนึง ตรึงติด ความผิดหวัง
มีลมหวน ชวนชื่น คืนพลัง
มอบความหวัง ครั้งใหม่ ด้วยไมตรี
ฝากแสงดาว รินร่ำ คำคมร้อย
ช่วยสานรอย ลมล่อง ให้ผ่องศรี
มาปลอมขวัญ ปานลม พรมพัดวี
คืนฤดี สุขสม ด้วยลมพา
ยินเสียงแว่ว แผ่วพลิ้ว ที่ทิวไผ่
ฝากลมไกว กล่อมขวัญ ให้หรรษา
วอนลมรัก จากสรวง อย่าลวงลา
ให้ต้องมี น้ำตา เลยนะลม....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
