ฝนกรกฎา
...ฟังสิ!...คนเศร้า...
ฟังลมเป่าใบไม้ไหวกิ่งช่อ
ขณะฝนแสนเม็ดแตกเก็จคลอ
ละอองออเกาะพร่าง...หน้าต่างมัว
หวิวดั่งแว่วเพลงผ่านสะท้านอก
กับมุมรก, ข้าวของยังกองทั่ว
โต๊ะญี่ปุ่นฝุ่นจับ - กับเครื่องครัว
ราวตื่นตัวรอคนเดิมสนใจ
มิกล้า...ขยับเขยื้อนเลื่อนข้าวของ
ทุกมุมที่เธอจอง...มองครั้งไหน-
อยากให้เหมือนวันก่อน...มองย้อนไป-
ทอดสายตาร่ำไร...ได้ทั้งคืน
ขณะห้วงฟ้าแลบ - แวบแสงขาว
ใจที่ร้าวยิ่งตระหนกจนตกตื่น
กรกฎา - ฟ้าเปรี้ยงดุจเสียงปืน
กลบเสียงหมื่นเม็ดฝน...จนแผ่วเบา
ฟังสิ! เพลงใบไม้ อาบไล้ฝน
ถูกซัดสาดเสียจน คนฟังเหงา
เอื้อมมือรับใบล้ามาขัดเกลา
ฟังสิ!...ฟังคนเศร้า...เป่าใบไม้.
...ฟังสิ!...คนเศร้า...
ฟังลมเป่าใบไม้ไหวกิ่งช่อ
ขณะฝนแสนเม็ดแตกเก็จคลอ
ละอองออเกาะพร่าง...หน้าต่างมัว
หวิวดั่งแว่วเพลงผ่านสะท้านอก
กับมุมรก, ข้าวของยังกองทั่ว
โต๊ะญี่ปุ่นฝุ่นจับ - กับเครื่องครัว
ราวตื่นตัวรอคนเดิมสนใจ
มิกล้า...ขยับเขยื้อนเลื่อนข้าวของ
ทุกมุมที่เธอจอง...มองครั้งไหน-
อยากให้เหมือนวันก่อน...มองย้อนไป-
ทอดสายตาร่ำไร...ได้ทั้งคืน
ขณะห้วงฟ้าแลบ - แวบแสงขาว
ใจที่ร้าวยิ่งตระหนกจนตกตื่น
กรกฎา - ฟ้าเปรี้ยงดุจเสียงปืน
กลบเสียงหมื่นเม็ดฝน...จนแผ่วเบา
ฟังสิ! เพลงใบไม้ อาบไล้ฝน
ถูกซัดสาดเสียจน คนฟังเหงา
เอื้อมมือรับใบล้ามาขัดเกลา
ฟังสิ!...ฟังคนเศร้า...เป่าใบไม้.
ฝนกรกฏาถึงตุลาคม
............................
เขียว, เหลือง, แสด..ก่อนแดดจ้า..
ใบไม้ป่าแล่นริ้วพลิ้วไหว
ฟังเสียงฝนขับร้องก้องพงไพร
ขณะที่หัวใจล้า เริ่มพร่าเลือน
ละอองหมอกระบายโลก
ฟังสิ!..เสียงคนโศก..ร้างไร้เพื่อน
ฝนกรกฏาผ่านตุลาเข้ามาเยือน
ว่าคืนนี้คงไร้เดือนและไร้ดาว
ริมระเบียงมีเพียงฝน
กับหนึ่งคนที่ทนหนาว
เขียนเล่าเป็นเรื่องราว
อยู่กับความปวดร้าวที่เศร้านัก
ในห้องแคบแนบหน้าต่าง
สวยใสเกล็ดพร่างเข้าอย่างหนัก
ในโลกเข็ญเห็นแสง ฤาแกล้งทัก
ฟ้าแยกแตกหัก ไหนจักมา
ฝนกรกฏาถึงตุลาคม
มีเพียงเสียงลม ใบไม้ป่า
นี่หรือความเพ้อฝัน พลันตื่นตา
เมื่อจุดหมายชีวา มืดมน!
.........
ขออณุญาตต่อกลอนนะครับ! ชอบกลอนนี้ของคุณ คนกันเอง มากครับ!
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
