นับครั้งได้ที่ผมเขียนเป็นร้อยแก้ว
เกือบทุกครั้งเขียนเป็นร้อยกรอง
กลอน เพลง คือ ความสุขของผม
ตลอดจนการได้ช่วยเหลือสังคม
คงอยู่ที่วัย อารมณ์ และความพร้อม
ครอบครัวอบอุ่น มีอดีต-พ่อแม่
มีปัจจุบัน-สามีภรรยา มีอนาคต-ลูกหลาน
มีเครื่องอุปโภค บริโภค เพียงพอตามอัตภาพ
ผมไม่ปรารถนาอะไรเพิ่มเติมอีก
ผมจะอยู่กับกลอน จนถึงลมหายใจสุดท้าย
คงต้องนับเวลาถอยหลังแล้วกระมัง
เขียน-เขียนไม่ได้...อ่าน-อ่านไม่ได้...
ฟัง-ฟังไม่ได้...ไปละครับ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
