คืนหลอน
พอยามสามท่ามกลางระหว่างจิต
ก็พลันคิดติดหลอนเช่นตอนดึก
ว่ามีเสียงโหยหวนครวญระทึก
เลยต้องนึกหลายอย่างต่างนานา
ตั้งสตินิ่งสงบลบหวาดหวั่น
เรื่องร้อยพันครันอุบัติถนัดท่า
คิดในจินต์วิญญาณอาจผ่านมา
แขนขาชาขนลุกฟู่ทุกที
เสียงครืดครืดแคร่กแคร่กช่างแปลกนัก
จึงตระหนักเสียงประหลาดอาจเป็นผี
ยิ่งยามดึกนึกสั่นหวั่นราตรี
ปลายขนชี้ขึ้นฟ้าขาสั่นเทา
เสียงก๊อกก๊อกกับประตูเข้าหูซ้าย
ใจแทบวายอกสั่นกลั้นความเศร้า
มองทะลุช่องล่างเหมือนอย่างเงา
ทำท่าว่าจะเข้าห้องเราแล้ว
เอี๊ยดเอี๊ยดออดประตูเริ่มแง้มออก
มีแสงจากข้างนอกซอกเป็นแถว
พอเปิดหมดร่างย้อนแสงแสดงแนว
หัวใจแป้วกลัดกลุ้มสุมความกลัว
มันเริ่มก้าวเท้าวางอย่างมาดมั่น
กับแสงอันริบริบหรี่สลัว
เป็นผู้หญิงชุดดำทำมึนมัว
เหงื่อท่วมทั่วร่างกายขาตายครัน
พอมองหน้านางยิ้มพริ้มมาให้
เอ๊า! "นางสมัย" ทำผัวตัวอกสั่น
ก็นึกว่าปีศาจอาฆาตกัน
ที่แท้เป็นเมียหมั้นฉันตกใจ
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
