ติดบ่วง ห้วงใน ฤทัยขม
อยู่กับ ระทม ตรมไฉน
สายใย รักก่อ สุดท้อใจ
หักห้าม เพียงใดไม่เคยฟัง
ทนอยู่ อย่างช้ำ ระกำหมอง
ในห้อง เดียวดาย คล้ายสิ้นหวัง
รักเอย เอ่ยพร่ำ เพียงลำพัง
สุดยั้ง แย่งยื้อ เพื่อถืครอง
เขามี เจ้าของ ครอบครองอยู่
รักทั้ง ที่รู้ จึงหม่นหมอง
ซ่อนเจ็บ เก็บน้ำตานอง
เป็นรอง พ่ายแพ้ อารมณ์
รักเอย ร้ายนัก โอ้รักนี้
ฤดี ปวดร้าว เศร้าขื่นขม
กลืนเจ็บ กับรัก ฝากรอยตรม
ระบม ที่ใจ...ใช่ใครทำ..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
