เสียงขลุ่ยครวญ ชวนซึ้ง ถึงภาพฝัน
แต่วานวัน ผ่านห้วง ช่วงสุขสม
เป็นบทเพลง บรรเลงหวาน ผ่านพรพรหม
รื่นภิรมย์ ริมคลอง นั่งมองตา
ลมโบยโบก ไม้ใบ ไหวสะบัด
เธอป้องปัด เศษใบ จนไกลหน้า
ประคองไว้ เนาแนบ แอบอุรา
อีกสัญญา มั่นหมาย รักไม่ลวง
เมื่อไกลร้าง ในห้วง ทรวงสลด
เสียงหวานหมด กลืนเศร้า สิ้นเงาสรวง
ขลุ่ยบรรเลง เพลงรับ ที่ซับทรวง
น้ำตาร่วง ห่วงหา ด้วยอาวรณ์....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
