ช่วงเวลาที่ดีที่สุด
ความรู้สึกนึกรักภักดิ์ไม่เปลี่ยน
เปรียบเวลาเทียบเวียนวันเลยผ่าน
ภาพทรงจำคำมั่นสัญญากานท์
ก่อเกิดฝันอันเนิ่นนานพานพบเธอ
ที่แห่งนี้ในอดีตเราขีดเขียน
ข้าวกเวียนวาดกลอนอ้อนเสมอ
มาหาพี่พลัดพรากจากมิเจอ
จิตเพียงพร่ำร่ำละเมอเผลอฝันไป
ปราณลมหายใจเข้าออกฟอกอากาศ
กลอนคิดถึงซึ้งกระดาษวาดหวั่นไหว
เวียนวาดรักทักต่อเติมเพิ่มเสริมใจ
จิตห่วงใยยังห่วงดวงฤดี (นะคนดี)
ดั่งทุกวันวารกาลผ่านเลยล่วง
รักยังห่วงโหยหาพากานท์นี้
นั้นเพราะหมึกผลึกพิมพ์พร่ำกวี
กลวจีวาจามาจรดจาร
จากคำกานท์กลอนอดีตที่ลิขิต
เขียนจากจิตจากใจใช่เพ้อขาน
ขับร้อยเรียงเคียงคำล้ำห้วงกาล
เกิดจากรักถักทออ่านผ่านบทกลอน
กับความจริงยิ่งกล่าวสาวให้รู้
รักมากอยู่อยากพร่ำลำนำสอน
สิ่งที่ยากมากเหลือเอื้อวิงวอน
ว่ามาจรอาจจากพรากร้างลา
พิมพ์วันนี้นั้นวจีกวีพร่ำ
เพ้อพจน์คำคารมคมเข้าหา
หากจรดจารกานท์ถักอักษรา
นับเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด(ของดวงใจ)
ปล. ไปสอบก่อนนะคะทุกคน เดี๋ยวกลับมา
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
