หนึ่งสองสามสี่ห้าหกเจ็ดแปด
ตำรับแพศย์พ่อค้ารวมแม่ขาย
นั่งนับดาวพราวพร่างนภางค์ปลาย
แต่ต้องส่ายหัวหลบไม่สบจินต์
จะมากน้อยร้อยดวงที่ล่วงนับ
ทำหืดจับสับโขกว่าโลกสิ้น
กี่หมื่นล้านแสนดวงท้วงยลยิน
พาทมิฬเข้าหาจึงอาลัย
นับดารามิทั่วทั้งหัวท้าย
ตั้งแต่ปลายถึงต้นหม่นไฉน
ดวงดารามากน้อยก็คล้อยไป
ทำเอาใจอกสั่นประหวั่นกลัว
เหลือแต่โสมสาดส่องแทรกแสงสี
ยามราตรีมืดมิดชิดสลัว
พาดวงใจอาสัญด้วยพันพัว
กับความกลัวกลุ้มกลัดอึดอัดกาย
อันดาวเล็กดาวน้อยลอยลับเลื่อน
เหลือแต่เดือนพราวใสใจสลาย
เป็นกี่ภพกี่ชาติมิอาจทาย
ดารารายมิเด่นเช่นดวงจันทร์
ตำรับแพศย์พ่อค้ารวมแม่ขาย
นั่งนับดาวพราวพร่างนภางค์ปลาย
แต่ต้องส่ายหัวหลบไม่สบจินต์
จะมากน้อยร้อยดวงที่ล่วงนับ
ทำหืดจับสับโขกว่าโลกสิ้น
กี่หมื่นล้านแสนดวงท้วงยลยิน
พาทมิฬเข้าหาจึงอาลัย
นับดารามิทั่วทั้งหัวท้าย
ตั้งแต่ปลายถึงต้นหม่นไฉน
ดวงดารามากน้อยก็คล้อยไป
ทำเอาใจอกสั่นประหวั่นกลัว
เหลือแต่โสมสาดส่องแทรกแสงสี
ยามราตรีมืดมิดชิดสลัว
พาดวงใจอาสัญด้วยพันพัว
กับความกลัวกลุ้มกลัดอึดอัดกาย
อันดาวเล็กดาวน้อยลอยลับเลื่อน
เหลือแต่เดือนพราวใสใจสลาย
เป็นกี่ภพกี่ชาติมิอาจทาย
ดารารายมิเด่นเช่นดวงจันทร์
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
