รักไร้เหตุผล แต่บางครั้งรักมีเหตุผล เช่นกัน
ในบางครั้ง ความรัก มักไร้เหตุ
ไร้ขอบเขต ขอบคัน กั้นหวานซึ้ง
ไร้สมอง สองหยัก ปักคำนึง
เพราะรักจึง จับจิต คิดครอบครอง
ในบางครั้ง ความรัก มักไร้ผล
ไร้คุณค่า ควรคน จนมั่วหมอง
ไร้ตรึกคิด พินิจ พิศไตร่ตรอง
เพราะรักปอง ปักใจ ใคร่เชยชม
ในบางครั้ง ความรัก มักมีเหตุ
รู้สังเกตุ ก่อรัก ปักให้สม
รู้พินิจ คิดไตร่ ใช่อารมณ์
เพราะรักพรม พร่างพื้น ชื่นดั่งใจ
ในบางครั้ง ความรัก มักมีผล
รู้รักษา หาตน คนที่ใช่
รู้สติ สมาธิ ที่รักไป
เพราะรักใคร ควรรู้ อยู่ในจินต์
หทัยกาญจน์
หากถามหา เหตุผล เล่ห์กลรัก
ตอบยากนัก ไฉน ไม่รู้สิ้น
เจ็บที่รอ รอยที่ฝัง ทั้งชีวิน
น้ำตาริน แต่งแต้ม สองแก้มนวล
ก็ยังคง ด้านชา ไม่ล้าหลบ
ยอมสยบ ดวงใจ ร่ำไห้หวน
ผิดอย่างไร ไม่เลี่ยง ส่งเสียงครวญ
ทุกสิ่งล้วน เพราะฤทธิ์ พิษรักลาม
ตั้งหลักไว้ จะใช้ผล แห่งต้นเหตุ
เหมือนอาเภท บังบด ปลดคำถาม
เมื่อรักก่อ คล้ายปิด หมดสิทธ์ตาม
สิ้นสูญความ คิดสร้าง ดั่งโง่งม
ผิดเพราะรัก หรือรักผิด ยากคิดบอก
หาทางออก อย่างไร จึงหายขม
รักมากล้น ทนเจ็บ เก็บระทม
จะล้างปม พิษรัก จากที่ใด?
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
