[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

..ขอขอบคุณ..ภาพประกอบที่สวยงามจากน้องณัชชานะจ๊ะ..

"แล้วพบกันในฝันนะจร๊า?"

๐

หยิบหนังสือนิทานตระการฝัน
เนื้อเรื่องราวอัศจรรย์อันสวยหรู
ก่อนนิทราดำดิ่งสิ่งพรั่งพรู
ฝันก็กรูบรรเจิดเลิศสมจริง

ในฝันนั้นนุงนังดั่งหยากไย่
พริ้มหลับใหลเต็มปลื้มลืมทุกสิ่ง
หลงสู่โลกนิทานการอ้างอิง
เรื่องเจ้าหญิงสโนว์ไว้ท์..ใครเคยฟัง

แต่ตะลึงพรึงเพริศเตลิดจิต
ตัวละครเนรมิตที่จิตหลั่ง
ก็ล้วนคนคุ้นเคยเผยประดัง
เรื่องฝรั่งคนเล่นล้วนเป็นไทย

เห็นด้านหลังสโนว์ไว้ท์ที่ใครหลง
ดูเอวองค์กลมกลึงงามถึงไหล่
เดินก้นบิดชิดซ้ายย้ายขวาไป
คนเพ่งพิศน้ำลายไหล..ใจกระเจิง

มุมด้านข้างผมปรกปิดแนวแก้ม
ผูกโบว์แซมตามเรื่องราวที่เบิ่ง
สาละวนงานบ้านสำราญเริง
จิตเปิดเปิงกับอนงค์กลางพงไพร

หล่อนเยื้องกรายมาชิดติดหน้าต่าง
แดดจับปรางอ่อนอ่อนตอนเคลื่อนไหว
ค่อยค่อยเผยวงหน้าคร่าหัวใจ
มิใช่ใคร"พี่สล่าฯ"คว้าบทงาม

กำลังง่วนกับงานพานผิวปาก
หลังจากตรากเตรียมอาหารอันล้นหล่าม
รอเวลาคนแคระทั้งเจ็ดนาม
ที่ไปปีนเก็บมะขามยามขาดแคลน

แสงรวีสีดำคล้ำด้วยเมฆ
ลมเยือนป่าวิเวกเงียบถึงแก่น
ฉับพลันเสียงคนแคระก็เสียบแทน
มีคนหนึ่งถือรังแตนตามหลังมา

เดินเรียงแถวแบกกระบุงทั้งถุงปุ๋ย
ทุกคนเตี้ยพุงพุ้ยสั้นแขนขา
สวมหมวกแดงมอมแมมแย้มหน้าตา
พอเห็นหน้าตกอก..อึ้งทันใด

คนแคระแรก“เอมิกา”นำหน้าแถว
คนที่สองเสียงแจ๋วแววหน้าใส
แบกเข่งมาหน้าฟ้อง"น้องดวงใจ”
คนที่สามก้นใหญ่ใช่“น้องแกง”

คนที่สี่คนแคระแต่น่ารัก
รูปประจักษ์“น้องขวัญ”ยิ้มฟันแหว่ง
คนที่ห้า“น้องสุ”จมูกแดง
คนที่หกมอมแป้ง“สียะตรา”

คนที่เจ็ดถือรังแตนแทนแบกถุง
แตนตามเป็นกระบุงพุ่งถลา
อยู่รั้งท้ายขบวนง่วนเข้ามา
ไม่ใช่ใคร“น้องณัชชา”มาพร้อมภัย

พอเข้าบ้านแตนระดมจมหู,หัว
ตัวปูดทั่วโกลาหลจนยกใหญ่
ส่วนสาวงามอักโขสโนว์ไว้ท์
แตนรุมมากกว่าใครในความงาม

นิทานฝันเดินเรื่องเหมือนเครื่องเจ็ท
สอดมุกเด็ดโยงใยใสอร่าม
สโนว์ไว้ท์ถูกคนแคระแทะโลมลาม
ทุกวันท่ามกลางป่าฟ้าเป็นใจ

ฝ่ายแม่มดรู้ข่าวสาวคนสวย
ซึ่งอยู่ด้วยคนแคระแงะกันใหญ่
นำแอปเปิ้ลอาบยาพิษปลิดชีพไว
หวังล่อลวงสโนว์ไว้ท์ให้กัดกิน

“สาวมิวสิค”รับบทแม่มดเอ็กซ์
รอคนแคระตัวเล็กเด็กเจ้าถิ่น
ออกจากบ้านเพื่อหลอกล่อยุพิน
กัดแอปเปิ้ลโดนลิ้นกลืนกินตาย

สโนว์ไว้ท์รูปงามนามไพเราะ
เห็นแม่มดหุ่นเอาะเกาะอกส่าย
จิตเบี่ยงเบนใจหวิวหิวตาลาย
หวังตะกายสวรรค์พลันหงายตึง

กัดแอปเปิ้ลแค่คำเหมือนกรรมซัด
นอนอวดร่างส่วนสัดกรนเหมือนอึ่ง
นิทรารอเจ้าชายให้เคล้าคลึง
แค่จุ๊ฟหนึ่งล้างมนตราตำรามาร

นิทานฝันเดินทางใกล้สางแล้ว
สโนว์ไว้ท์เกือบแห้วแกร่วฟุ้งซ่าน
สวรรค์ส่งเจ้าชาย“รพีกาญจน์”
จุ๊ฟนงคราญทำคนฝัน..พลันตกเตียง..

ระนาดเอก
ปล.เป็นพล็อตเรื่องแบบขำขัน
จากประโยค “แล้วพบกันในฝันนะจร๊า”จากห้องสนทนาเมื่อช่วงหัวค่ำนี้ครับ..