“ไม่มีเหตุผล”
หากถามว่า ทำไม ถึงได้รัก
ทั้งที่ต้อง เหนื่อยนัก ยากจะเผย
คนที่มี เจ้าของ ครองแนบเชย
ยังทำเฉย หมายจัก คิดปักใจ
คงตอบว่า ไร้ถึง ซึ่งเหตุผล
รักนั้นดล ผูกพัน จึงหวั่นไหว
เกิดขึ้นเอง จากห้วง ดวงหทัย
มิได้คิด แกล้งใคร ให้ร้าวราน
เคยหักห้าม ทำใจ อยู่หลายครั้ง
แต่ก็ยัง สุดทน ให้พ้นผ่าน
โอ้ใจเอย สุดท้อ ทรมาน
ไม่เคยคิด ต้องการ ผลาญแดดวง
มันไม่มี เหตุผล จะทนรัก
ช่างยากนัก จะกล่าว คราวห่วงหวง
เพราะรักก่อ ตราตรึง ซ่านซึ้งทรวง
สุดจะท้วง ห้ามจิต ที่ติดตรึง.....
"สุนันยา"
รักไร้เหตุผล แต่บางครั้งรักมีเหตุผล เช่นกัน
ในบางครั้ง ความรัก มักไร้เหตุ
ไร้ขอบเขต ขอบคัน กั้นหวานซึ้ง
ไร้สมอง สองหยัก ปักคำนึง
เพราะรักจึง จับจิต คิดครอบครอง
ในบางครั้ง ความรัก มักไร้ผล
ไร้คุณค่า ควรคน จนมั่วหมอง
ไร้ตรึกคิด พินิจ พิศไตร่ตรอง
เพราะรักปอง ปักใจ ใคร่เชยชม
ในบางครั้ง ความรัก มักมีเหตุ
รู้สังเกตุ ก่อรัก ปักให้สม
รู้พินิจ คิดไตร่ ใช่อารมณ์
เพราะรักพรม พร่างพื้น ชื่นดั่งใจ
ในบางครั้ง ความรัก มักมีผล
รู้รักษา หาตน คนที่ใช่
รู้สติ สมาธิ ที่รักไป
เพราะรักใคร ควรรู้ อยู่ในจินต์
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
