"...ความตายครั้งที่ 3..."
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
01 พฤศจิกายน 2024, 11:27:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: "...สัมผัสพิศวง..."  (อ่าน 9851 ครั้ง)
ภู กวินท์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 364
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 383


สนสามใบ กับใครหลายคน


« เมื่อ: 02 ตุลาคม 2011, 10:25:PM »





เสียงกรีดร้องของหญิงสาว

....................

ฟ้าสีดำเมฆหนุนดูขุ่นคลั่ก
ใกล้หอพักค้างคืนเธอยืนนิ่ง
ปากสีแดงแก้มรับขยับอิง
แสงไฟที่ด่ำดิ่ง, ยิ่งเย้ายวน

กระโปรงสั้นผ้าเหลืออยู่เหนือเข่า
เสื้อแหว่งเว้าเร้าอกขึ้นปรกห้วน
ใครเดินมาพร่ำหว่านการชักชวน
ให้รัญจวนครวญจิต, แนบชิดกาย

คลุกคลีความกำหนัดเหมือนสัตว์ป่า
ให้เวลากำหนดเป็นบทขาย
แลกกับเงินที่ถือจากมือชาย
จวบจนถึงที่หมาย, เป็นรายวัน

มีภาพพจน์ติดลบเมื่อพบเห็น
จึงกลายเป็นซื้อขายอยู่หลายขั้น
เพียงแค่ความอิ่มหน่ำไม่สำคัญ
ให้เขาหยันเขาเหยียด, เพื่อเบียดเบียน!


…………………..


แสงจากเสาไฟฉายอยู่รายล้อม
เธอเดินอ้อมทางไปอย่างไม่เปลี่ยน
เดินเข้าออกในซอยคอยแวะเวียน
กลางคืนที่สะอิดสะเอียน, หวาดผวา

เดินตัวปลิวลิ่วลอยหาวหวอดหวอด
ได้ยินเสียงเล็ดลอดตลอดหน้า
สีของมันดูเข้มเข้าเต็มตา
อนิจจา! น่ากลัว,  จนตัวลอย

วิ่งออกมาจากพุ่มด้วยสุ่มเสียง
ส่งสำเนียงเหมียวหง่าวเธอก้าวถอย
เป็นแค่แมวสีดำประจำซอย
ตกใจอยู่ไม่น้อย, จากรอยแมว

รีบสาวเท้าอย่างไวเหงื่อไหลพล่าน
ออกอาการหงุดหงิดสะกิดแผ่ว
หันซ้ายทีขวาทีไร้วี่แวว
แม้แต่แนว ลมพัด, ก็ไม่มี

สักพัก! เสียงดังฟังกุกกัก
จนกระอักกระอวนให้ชวนหนี
ได้ยินเสียงระฆังกังวานดี
ลมหายใจเต้นถี่,  ทุกทิศทาง

กลิ่นเหม็นคาวโชยจากอีกฝากหนึ่ง
ความง่วงจึงหายวับกับทุกอย่าง
สัมผัสถึงหนึ่งเงา สีเทาจาง
สลับเสียงครวญคราง, อย่างน่ากลัว

“…ทันใด!..”
ความเคลื่อนไหวไหลลงอยู่ตรงหัว
จนยากที่จะลบประกบตัว
เลือดสีแดงสาดทั่ว, ยั่วน้ำลาย

มันดูดกลืนทีละนิดนอนบิดเบี้ยว
จากคมเขี้ยวขย้ำ จ้ำจนส่าย
แล้วสะบัดกัดเท เซกระจาย
เธอทุรนทุราย, ไม่หายใจ

เปลือกตาเธอเหมือนรวมความเจ็บปวด
เสียงดังพรวด! มือล้วงทะลวงไส้
กัดฟันกรอดเคี้ยวงับถึงตับไต
แล้วกระหน่ำฟาดลงไป, ในสมอง

ร่างกายที่แน่นิ่งยิ่งกระชาก
เห็นหน้าผากเป็นขดสยดสยอง
ทั้งแขนขาฉีกขาดขึ้นพาดกอง
ท่ามเสียงร้องของมัน, ดังพิลึก

แสงจากมอเตอร์ไซด์สาดไฟส่อง
มันหันมองกลับมาเวลาดึก
กับหัวใจดวงนี้ที่ระทึก
เกินรู้สึกนึกเห็น, ว่าเป็นจริง!

......................

 โอว์...มายก็อด

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตครับ!


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

Music, รพีกาญจน์, ♥หทัยกาญจน์♥, นพตุลาทิตย์, บัณฑิตเมืองสิงห์, บ้านริมโขง, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s