ฉันไม่มี เงินทอง มากองให้ มีแต่ตัว และหัวใจ ให้คิดถึง
ไม่มีทรัพย์ นับคณา มารำพึง มีที่พึ่ง เพียงตน ด้วยผลงาน
ไม่มียศ ฤาถา บรรดาศักดิ์ มีจิตภักดิ์ รักศรี ที่แก่นสาน
ไม่มีชาติ เชื้อวงศ์ พงศ์บันดาล มีเพียงกาล ผ่านพ้น จนได้ดี
เธอจะรัก พักใจ ได้หรือเปล่า ชีวิตคน น่ะยาว นะจ๊ะนี่
เงินเขาให้ ใช้หมดลง คงเจ็บฟรี มิตรไมตรี ที่พบ จบด้วยเงิน
ว่าจะแต่งเพราะ ๆ แบบ คุณ มังตรา เหมือนกันนะ แต่ว่าไปไม่รอด ก็เลยต้องหักมุม อิอิ