คำสารภาพ...จากแสงจันทร์
ใจรู้ทุกอย่างสร้างกำหนด
ทุกบทฉากตอนบั่นทอนจิต
เตรียมใจไว้แล้วในแนวคิด
ความผิดเกินให้อภัยทาน
ก็รู้พูดไปไร้ประโยชน์
ขีดโทษลงทันฑ์ลั่นประหาร
ฉันพร้อมตรอมตรมยมบาล
สุสานโศกศัลย์นิรันไป
หยุดโกรธเถิดหนาแก้วตาเอ๋ย
เปิดเผยทุกอย่างแต่ปางไหน
เพราะรักจึงอยากฝากเอาไว้
เคืองได้อย่านานสงสารทรวง
โอ้รักเคยฝันพลันสลาย
เคยหมายเคียงคู่ประตูสรวง
เคยหยอดพลอดพร่ำฉ่ำแดดวง
หนึ่งช่วงแสนหวานสานสัมพันธ์
วันนี้ยอมจบมิพบหน้า
แก้วตาคงเกลียดเฉียดใกล้ฉัน
เก็บไว้สิ่งดีที่ให้กัน
ทุกข์นั้นขอเก็บเจ็บคนเดียว
ก่อนจบบทกลอนตอนสุดท้าย
ก่อนตายดินกลบศพแห้งเหี่ยว
เขียนคำฝากไว้ใต้จันทร์เรียว
ยามเหงาเปล่าเปลี่ยวให้เหลียวมอง
**********************
ตรงนี้มีรักปักเอาไว้
ห่วงใยนงคราญเมื่อมานหมอง
ทุกข์กว่าเมื่อยาน้ำตานอง
ยังปองรักนี้ที่แสงจันทร์
**********************
"ฉันมันก็แค่นี้ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
