ใครคิดถึง ณัชชา อย่าวิตก
ใช่ตลก จะบอกให้ เพื่อไม่เก้อ
พรุ่งนี้คง ได้พบ ประสบเจอ
หรือไม่เป็นเย็นนี้เออ เธออาจมา
ผมพึ่งปล่อย เธอไป ไม่นานนัก
ผมได้กัก เธอไว้นาน ที่บ้านป่า
เพราะหวงนัก กักไว้ ในพนา
สมอุรา จึงปล่อย จงคอยรอ
เธอนั้นเป็น คนสวย รวยเสน่ห์
ไม่มีเล่ กลใด ไม่ลวงล่อ
เธองามนอก งามใน นั้นไม่พอ
เธอยังต่อ กลอนเก่ง ในเพลงคำ
หากเธอด่า อย่าหวัง จะนั่งติด
ปากมีพิษ ด่าได้ ไม่หยุดพร่ำ
ผมนี้เป็น คนเฒ่า เจ้าประจำ
เธอได้นำ คำด่า มาให้เรา
หายคิดถึง ในป่า คราเธออยู่
เธอเป็นผู้ ปรนนิบัติ ณัชฯคอยเฝ้า
เธอดูแล ประจำ ทุกค่ำเช้า
เธอคอยเอา ใจใส่ ไม่แง่งอน
ครบห้าวัน พอดี ที่อยู่ด้วย
ผมจึงปล่อย คนสวย ด้วยใจอ่อน
สงสารที่ เธอไม่ ได้เล่นกลอน
ปล่อยมาอ้อน มาเล่น เช่นก่อนมา
อิอิ ..........รอหน่อยครับ ผมปล่อยเธอ ออกจากป่าแล้วครับ อิอิ ขังไว้คงเข็ดแล้ว อิอิ ไม่เย็นนี้ ก็พรุ่งนี้ได้เจอแล้วครับ
สล่าผิน