..ละครบนโลก..
ฉันคือหนึ่งตัวแสดงในแหล่งโลก
ทุกบาทบทเศร้าโศกโบกสลอน
ลืมตาพลันวันละบทไม่ลดทอน
ยามหลับนอนรับบทใหม่ในนิทรา
เป็นสะสารลื่นไหลในพิภพ
ตั้งแต่เกิดจนจบ ครบสาขา
วุ่นว่ายวนบนวิถีแห่งชีวา
เพียงเพื่อว่าปากท้องของผองตน
เป็นละครโรงใหญ่ไร้สิ้นสุด
ไม่มีจุดสกัดมัดเรื่องหม่น
ปล่อยลามไหลวนเวียนผลัดเปลี่ยนตน
ด้วยมีคนรับช่วงห่วงสัมพันธ์
จึงกำหนดบทสะท้อนย้อนด้วยจิต
บทถูกผิดปัญญาพาเสกสรร
กี่มากน้อยกิเลสรับปรับประกัน
จากปางบรรพ์เล่นลามตามกันมา
ฉันกำหนดบทฉันเองเกรงใครเล่า
ฉันก็เฝ้า-แสดง-แสร้งสรรหา
บทชีวิตสุดฝืนกลืนน้ำตา
บทพรรณนาโวหารสานสมดุล
ฉันยังอยู่บนโลกที่โยกไหว
อยู่ด้วยใจซึมซับกับโลกหมุน
รับบทมาสวมร่างอย่างเซซุน
รอโลกหมุนเลยไป..ได้พักยาว..
ทุกบาทบทเศร้าโศกโบกสลอน
ลืมตาพลันวันละบทไม่ลดทอน
ยามหลับนอนรับบทใหม่ในนิทรา
เป็นสะสารลื่นไหลในพิภพ
ตั้งแต่เกิดจนจบ ครบสาขา
วุ่นว่ายวนบนวิถีแห่งชีวา
เพียงเพื่อว่าปากท้องของผองตน
เป็นละครโรงใหญ่ไร้สิ้นสุด
ไม่มีจุดสกัดมัดเรื่องหม่น
ปล่อยลามไหลวนเวียนผลัดเปลี่ยนตน
ด้วยมีคนรับช่วงห่วงสัมพันธ์
จึงกำหนดบทสะท้อนย้อนด้วยจิต
บทถูกผิดปัญญาพาเสกสรร
กี่มากน้อยกิเลสรับปรับประกัน
จากปางบรรพ์เล่นลามตามกันมา
ฉันกำหนดบทฉันเองเกรงใครเล่า
ฉันก็เฝ้า-แสดง-แสร้งสรรหา
บทชีวิตสุดฝืนกลืนน้ำตา
บทพรรณนาโวหารสานสมดุล
ฉันยังอยู่บนโลกที่โยกไหว
อยู่ด้วยใจซึมซับกับโลกหมุน
รับบทมาสวมร่างอย่างเซซุน
รอโลกหมุนเลยไป..ได้พักยาว..
"บ้านริมโขง"
โลกคงหมุน เวียนว่าย คล้ายไม่หยุด
ไม่รู้จุด จบสิ้น สงบขาว
ไม่รู้บ่วง ห่วงกรรม ก่อเกิดพราว
ไม่รู้หนาว เหน็บร้อน หรือย่างไร
เพียงเราเป็น เช่นมนุษย์ หนึ่งบนโลก
ต้องเคราะห์กรรม เศร้าโศก วิโยคไหว
ต้องสุขสม ตรมตรอม ยอมเลยไป
ต้องเป็นหนึ่ง พึ่งชดใช้ ในเวรกรรม
โรงละคร สอนบท บาทชัดแจ้ง
คนแสดง ดั่งใจ จิตครวญคร่ำ
คนแสแสร้ง แกล้งคิด ลิขิตทำ
คนชอกช้ำ ระกำ ใยมากมี
หทัยกาญจน์