ย้อนมาอ่าน"รอยจาง..บนทางจร"
โอ้.ชีวิตคือละครซึ่งซ่อนฝัน
มีหลายสิ่งเป็นสุขแลผูกพัน
เฝ้าย้อนวันหวลกลับอย่างซับซ้อน
เป็นความสุขทุกข์บ้างที่สร้างภาพ
อยู่ในคาบความฝันที่ผันผ่อน
กับผลผลิดคิดยั่วตัวละคร
ได้บทกลอนร้อนผ่าวที่กล่าวมา
เมื่อฤดู..ถูกปรับ..สลับเปลี่ยน
การขีดเขียนย่อมสลับกลับมาหา
เป็นซ้ำซากของสุขอยู่ทุกครา
อนัตตาแห่งใจ..ทำไมฤๅ?
...?...
อยากพร่ำเพรียกเรียกหา..จนฟ้ารุ่ง
แล้ววันวานกับวันพรุ่ง..เหมือนกันหรือ?
พบรอยจาง-ทางใจที่ใกล้มือ
คว้าไว้คือ.."เพื่อนสนิทของจิตใจ"
โอ้.ชีวิตคือละครซึ่งซ่อนฝัน
มีหลายสิ่งเป็นสุขแลผูกพัน
เฝ้าย้อนวันหวลกลับอย่างซับซ้อน
เป็นความสุขทุกข์บ้างที่สร้างภาพ
อยู่ในคาบความฝันที่ผันผ่อน
กับผลผลิดคิดยั่วตัวละคร
ได้บทกลอนร้อนผ่าวที่กล่าวมา
เมื่อฤดู..ถูกปรับ..สลับเปลี่ยน
การขีดเขียนย่อมสลับกลับมาหา
เป็นซ้ำซากของสุขอยู่ทุกครา
อนัตตาแห่งใจ..ทำไมฤๅ?
...?...
อยากพร่ำเพรียกเรียกหา..จนฟ้ารุ่ง
แล้ววันวานกับวันพรุ่ง..เหมือนกันหรือ?
พบรอยจาง-ทางใจที่ใกล้มือ
คว้าไว้คือ.."เพื่อนสนิทของจิตใจ"