หากทุกวันฝันเฟื่องก็เปลืองเปล่า
หลงรูปเงาเศร้าหมองกับมองข้าม
เข้าใจในความคิด ให้ติดตาม
จะเอ่ยถามทุกครั้ง, ก็ยั้งใจ
ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เมื่อแลเห็น
ยังคงเป็นทุกสิ่งที่ยิ่งใหญ่
อย่าคร่ำครวญเอ่ยถามถึงความใน
เพราะมันไร้คำตอบ, เพื่อขอบคุณ
บนโลกกว้างทางไกลใครรู้บ้าง
อยู่ระหว่างความหวังที่ยังหมุน
อาจรู้สึกอ่อนล้าอย่างทารุณ
ความละมุนหนุนตัก, จักต้องมี
ไม่ต้องการเอาแพ้- เอาชนะ
มีพันธะเงียบกริบอย่างริบหรี่
อยู่ในที่สมควร ไม่ชวนตี
อยู่ในความหวังดี, ไม่มีภัย!
...................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
