ข อ อ ยู่ ศ า ล า ห ลั ง นี้ ด้ ว ย ค น
หากศาลาหลังนี้...เป็นที่...พักใจของคนเศร้า
คงมีคนเหงา...หงอยเงียบงัน...นั้นมากหน้า
เพราะความรัก...ที่เลิกร้างห่างกันไกล...ไม่พบพา
จนความเหงาล้นอุรา....กลายเป็นความเศร้าที่ล้นทรวง
เพียงขอแค่...ให้ฉันอาศัยร่วมชายคาด้วย
ฉันจะคอยช่วย...เช็ดถูอยู่อย่างห่วง
จะคอยเป็นเพื่อน...เตือนใจยามโดยลวง
จะเป็นคู่ควง...คู่คนเศร้าเหงารักตลอดไป
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
