[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

ใส่สลัก กักหัวใจ ไว้รักษา
ต้องเยียวยา หาทางแก้ แม้ยากเข็ญ
ถูกเขาหลอก บอกว่ารัก ผลักกระเด็น
เพราะว่าเห็น เป็นแค่ของ ทดลองดู

หลั่งน้ำตา มาเป็นสาย คล้ายเม็ดฝน
เจ็บต้องทน คนที่แพ้ แค่อดสู
เป็นบทเรียน เขียนเอาไว้ ให้เป็นครู
จะได้รู้ ดูให้ออก หลอกยังไง

ฟ้ามืดดำ คล้ำเมฆหม่น จนมัวหมอง
อกกลัดหนอง มองไร้ค่า น้ำตาไหล
เสียงคำราม ยามฟ้าร้อง ก้องในใจ
เหมือนเสียงใคร ไล่ให้ออก ไปนอกทาง

ตกกระหน่ำ ฉ่ำชุ่มชื้น พื้นเฉอะแฉะ
เสียงเปาะแปะ และหยาบหยาม ความเมินหมาง
หยดน้ำใส ไหลจนท้น ล้นสองปราง
รักจืดจาง อย่างสายฝน ที่หล่นปรอย

พฤกษาแข่ง แย่งชูช่อ กอไสว
ต้นรักไย ไม่ตอบรับ กลับเหงาหงอย
ถูกลิดรอน ถอนรากโคน โยนทิ้งลอย
คงต้องคอย ปล่อยเวลา กว่าเหมือนเดิม

พิมพิลาไลย

 กราบขอบคุณ พี่ระนาดเอก อย่างสูง  ช่วยชี้แนะคำผิด