เหมือนดั่งพรหมลิขิตให้จิตจอด
ไปไม่รอดเพราะรักช่างหนักหน่วง
แค่เพียงพบสบตาสุดาดวง
จิตก็ร่วงลงไปในหลุมรัก
ซ้ำองค์เทพแห่งกามตามแผลงศร
ทั้งอมรราชผู้ทรงดำรงศักดิ์
ดลให้พี่ต้องมาสามิภักดิ์
เหมือนเจ้าแม่นางกวัก..ท่านกวักใจ
กวักด้วยมนต์ดลให้ได้มาพบ
ได้มาสบตาเจ้าสาวแก้มใส
รู้สึกเหมือนเคยชิดสนิทใน
เคยรักใคร่กันมาแต่ปางบรรพ์
ปุพเพสันนิวาสเป็นมาดแม่น
เจ้าเนื้อแน่นพุ่มพวงดวงบุหงัน
จึงได้มาสมัครถักสัมพันธ์
แรกพบพักตร์จึงรักกันในทันที
รักเราไม่ต้องการ..กาลเวลา
ไม่ต้องคอยจ๊ะจ๋าพูดจู๋จี๋
แทบไม่ต้องกล่าวคำพร่ำวจี
เรารู้ใจกันดีไม่ต้องเดา....
"พี่ควายเฒ่า"
ไปไม่รอดเพราะรักช่างหนักหน่วง
แค่เพียงพบสบตาสุดาดวง
จิตก็ร่วงลงไปในหลุมรัก
ซ้ำองค์เทพแห่งกามตามแผลงศร
ทั้งอมรราชผู้ทรงดำรงศักดิ์
ดลให้พี่ต้องมาสามิภักดิ์
เหมือนเจ้าแม่นางกวัก..ท่านกวักใจ
กวักด้วยมนต์ดลให้ได้มาพบ
ได้มาสบตาเจ้าสาวแก้มใส
รู้สึกเหมือนเคยชิดสนิทใน
เคยรักใคร่กันมาแต่ปางบรรพ์
ปุพเพสันนิวาสเป็นมาดแม่น
เจ้าเนื้อแน่นพุ่มพวงดวงบุหงัน
จึงได้มาสมัครถักสัมพันธ์
แรกพบพักตร์จึงรักกันในทันที
รักเราไม่ต้องการ..กาลเวลา
ไม่ต้องคอยจ๊ะจ๋าพูดจู๋จี๋
แทบไม่ต้องกล่าวคำพร่ำวจี
เรารู้ใจกันดีไม่ต้องเดา....
"พี่ควายเฒ่า"
คงเป็นเพราะ บุพเพ ที่เสกสรรค์
หรือสวรรค์ ปรานี คนที่เหงา
จึงช่วยลบ รอยหม่น ให้บรรเทา
ทำให้เรา มีผล ดลผูกพัน
ได้พบพา ต้องจิต ด้วยพิษรัก
ยากหาญหัก ดวงใจ ให้เหหัน
เพียงแรกเห็น ดั่งเป็น เช่นนานวัน
ชื่นสุขสันต์ เมื่ออยู่ใกล้ อุ่นในทรวง
ไม่ต้องกาล เวลา คราจะรัก
ไม่ตระหนัก สิ่งซ่อน ตอนเลยล่วง
ไม่กลัวเศร้า ระทม ขมแดดวง
ไม่กลัวบ่วง วิบาก จะพรากใจ
รู้แต่เพียง ว่ารัก สลักแน่น
รู้แต่เพียง หวงแหน แสนหวั่นไหว
รู้แต่เพียง ซ่านซึ้ง ถึงทรวงใน
รู้แต่เพียง ห่วงใย มีให้เธอ
เลยไม่มี เหตุผล จะบ่นบอก
เลยยากออก คำไหน ให้เสนอ
เลย เก็บซ่อน อาการ อันแรกเจอ
คล้ายสายลม ละเมอ ที่เพ้อครวญ...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
