"กำลังใจ"ให้กัน..วันดวงตก
คือหัวอกผูกพันความหวั่นไหว
จะรอพรจากฟ้าก็มาไกล
จะรอใคร?ไหนเล่าดีเท่าตน
ล้มครั้งหนึ่งครั้งสองไม่ร้องทุกข์
ยังพอลุกขึ้นสู้ดูสักหน
แต่พอสาม.สี่.ห้า.มันมาชน
เข้าใจคนที่เจ็บเหมือนเหน็บชา
ไม่รู้สึก-รู้สา...จะหาเหตุ
มันอาเพทกับดวงกระมังหวา?
แม้แต่น้ำเคยออก...กระบอกตา
จะบัญชาให้ไหล...ยังไม่มี
"กำลังใจ"ให้กัน..วันฝนตก
คือกระจก..ไม่ต่างคนทางนี้
ขออวยพรซ่อนฝากจากวจี
เจ็บเจ็ดที..ดีสักหน..สองคนเลย
....(นะ..นะ...ขอให้เราโชคดี..ทั้งสองคน..OK มั๊ย?)....
ขอบใจนะ ทื่เป็น กำลังใจ
คอยใส่ใจ คนที่เจ็บ อยู่ทางนี้
ขอบใจนะ ที่ทำ ให้รู้สึกดี
แม้วันนี้ ยังช้ำ อยู่ก็ตามที
ล้มครั้งหนึ่ง ครั้งสอง ไม่ร้องทุกข์
ยังพอลุก ขึ้นสู้ ดูอีกที
ครั้งที่สาม อาการ ไม่สู้ดี
ความรักนี่ มันชั่ง บั่นหัวใจ
แสนจะเจ็บ เมื่อนึก คิดถึงเธอ
ใจมันเพ้อ คิดถึงเธอ อยู่เรื่อยไป
บอกตัวเรา ให้เอาเธอ ออกจากใจ
ทำทีไร ไม่เคย จะเห็นผล
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
