ความรักเอ๋ยเคยตามนิยามรัก
ต้องการนักเวลามาช่วยเสริม
ความผูกพันปั้นก่อและต่อเติม
เวลาเพิ่มเพิ่มรักปักหัวใจ
กาลผ่านผันวันปีรักมีค่า
ฉันรู้มาอย่างนี้ที่จำได้
ให้เวลาพาผ่านกาลพ้นไป
รักยิ่งใหญ่งอกงามตามเวลา
ไม่คิดฝันฉันพบประสบพักตร์
เกิดความรักที่ดีและมีค่า
หลังเราสองต้องพบและสบตา
ฉันรู้ว่ารักได้ไม่เกี่ยวกาล
แรกสบตาพาใจฉันไหวหวั่น
มือไม้สั่นเมื่อตามาประสาน
เหมือนโลกหยุดหมุนไปได้เป็นนาน
สองดวงมานก่อรักที่ปักลง
หยุดหายใจชั่วคราวราวใจค้าง
ฟ้าก็ช่างสดใสได้เสริมส่ง
ลมโบยโบกเบาบางอย่างบรรจง
ทั้งหมดคงคือพยานการรักเรา
เพิ่งเข้าใจในรักประจักษ์จิต
รักมีฤทธิ์ผลักไสให้คลายเหงา
รักแสนงามตามติดชิดเหมือนเงา
ตาบอกเล่าตอนสบพักตร์ฉันรักเธอ
สล่าผิน