หริ่งเรไรขับกล่อมเข้าล้อมจิต
เนรมิตรบทเพลงบรรเลงฝัน
โอ้ละหนอครวญคร่ำถ้อยรำพัน
ฝากชีวันแนบนิจให้ติดตรึง
เพราะห่วงหาจึงเผยเอ่ยคำฝาก
ล้วนมาจากโดนพิษความคิดถึง
ส่งพร้อมนัยเรียงถ้อยร้อยรำพึง
อยากเป็นหนึ่งในทรวงทุกช่วงกาล
หมายส่งใจมาคล้องร่วมห้องรัก
ให้ประจักษ์ผ่านกลอนที่อ่อนหวาน
แสนอบอุ่นกรุ่นทรวงที่ดวงมาน
ดั่งวันวานส่งซึ้งเข้าตรึงรอย
~แม่ค้าหน้าหวาน~
เนรมิตรบทเพลงบรรเลงฝัน
โอ้ละหนอครวญคร่ำถ้อยรำพัน
ฝากชีวันแนบนิจให้ติดตรึง
เพราะห่วงหาจึงเผยเอ่ยคำฝาก
ล้วนมาจากโดนพิษความคิดถึง
ส่งพร้อมนัยเรียงถ้อยร้อยรำพึง
อยากเป็นหนึ่งในทรวงทุกช่วงกาล
หมายส่งใจมาคล้องร่วมห้องรัก
ให้ประจักษ์ผ่านกลอนที่อ่อนหวาน
แสนอบอุ่นกรุ่นทรวงที่ดวงมาน
ดั่งวันวานส่งซึ้งเข้าตรึงรอย
~แม่ค้าหน้าหวาน~
ยินคำรักแว่วหวานผ่านลมหวล
คนึงครวญชวนคิดขิลิตสอย
จิตตามติดชิดใกล้ให้ใจลอย
เธอคงคอยรอรักผลักใจตรม
แสนคิดถึงห่วงหาพาใจเหงา
ดวงใจเจ้าเฝ้ารองครองสุขสม
หวังเพียงน้อยกลอยใจไห้ภิรมณ์
ร้าวระบมทรวงในอาลัยกาล
ยินสำเนียงเสียงไพเราะเสนาะซึ้ง
ให้ตราตรึงถึงเธอพร่ำเพ้อขาน
อยากส่งเจ้าเคล้าสวรรค์ทิพย์พิมาน
กล่อมดวงมาลย์ด้วยจิตคิดถือครอง
ฉันเอง..
ส่งนิ้วน้อยเรียวงามให้ตามเกี่ยว
พร้อมนัยเดียวล่ามขึงตรึงเราสอง
ขอสัญญาตามพิศพินิจตรอง
ด้วยหมายปองคล้องจิตให้ติดตรึง
รู้บ้างไหมใจหนึ่งรำพึงผ่าน
เป็นกลอนหวานแย้มพรายหมายส่งถึง
เข้าแทรกทรวงดั่งเกลียวแล้วเหนี่ยวดึง
มาซบซึ้งท่ามกาลวิมานแมน
เมื่อดวงใจเสพทราบรสวาบหวาม
ก็ลุกลามเกินกู่สู่อ้อมแขน
อันอบอุ่นตรึงอยู่มิรู้แคลน
จักหวงแหนออมรักด้วยภักดี
~แม่ค้าหน้าหวาน~
พร้อมนัยเดียวล่ามขึงตรึงเราสอง
ขอสัญญาตามพิศพินิจตรอง
ด้วยหมายปองคล้องจิตให้ติดตรึง
รู้บ้างไหมใจหนึ่งรำพึงผ่าน
เป็นกลอนหวานแย้มพรายหมายส่งถึง
เข้าแทรกทรวงดั่งเกลียวแล้วเหนี่ยวดึง
มาซบซึ้งท่ามกาลวิมานแมน
เมื่อดวงใจเสพทราบรสวาบหวาม
ก็ลุกลามเกินกู่สู่อ้อมแขน
อันอบอุ่นตรึงอยู่มิรู้แคลน
จักหวงแหนออมรักด้วยภักดี
~แม่ค้าหน้าหวาน~
เมื่อแสงนวลของดวงจันทร์ที่ฉายส่อง
เหมือนได้มองเห็นหน้านวลฉวี
ความคิดถึงแทบล้นป่นฤดี
เมื่อนางมีลิขิตให้ติดตาม
อยู่แห่งไหนใจเอยไม่ลืมเจ้า
พี่คอยเฝ้าตรึงติดจุมพิตหวาม
สัมผัสอันหยดย้อยดั่งสร้อยงาม
ทั่วเขตคามใช่หาได้เหมือนใครมี
เมื่อใจปองน้องนุชสุดสวาท
ใจแทบขาดยามห่างไกลในวิถี
เมื่อเสร็จสรรพงานล้นด้นชีวี
จะยอมพลีเรือนร่าง..แด่นางเดียว
ฉันเอง..
เหมือนได้มองเห็นหน้านวลฉวี
ความคิดถึงแทบล้นป่นฤดี
เมื่อนางมีลิขิตให้ติดตาม
อยู่แห่งไหนใจเอยไม่ลืมเจ้า
พี่คอยเฝ้าตรึงติดจุมพิตหวาม
สัมผัสอันหยดย้อยดั่งสร้อยงาม
ทั่วเขตคามใช่หาได้เหมือนใครมี
เมื่อใจปองน้องนุชสุดสวาท
ใจแทบขาดยามห่างไกลในวิถี
เมื่อเสร็จสรรพงานล้นด้นชีวี
จะยอมพลีเรือนร่าง..แด่นางเดียว
ฉันเอง..