วันวาน หวานชื่น คืนสุข
วันนี้ มีทุกข์ หมองไหม้
พรุ่งนี้ จะเป็น เช่นไร
หัวใจ คงช้ำ เศร้าตรม
ก่อนเธอ เคียงคู่ ดูชื่น
เช้าตื่น ขึ้นมา ขื่นขม
เธอทิ้ง ฉันไป ใจซม
ทับถม กันมาก เกินไป
ร้อยรัก มานาน เกินเหลือ
จึงเบื่อ เผื่อใจ จึงได้
หรือรัก ฉันน้อย กว่าใคร
จึงเผา หัวใจ ไหม้เกรียม
ฉันเอง..
มิอยากเห็นแสงอุทัยไขแสงเช้า
มิอยากเห็นม่านเศร้าเร้าเต็มเปี่ยม
มิอยากตอบใครใครเพราะใจเจียม
มิอยากเตรียมตัวรับความระทม
เคยรอวันพรุ่งนี้ที่เปี่ยมฝัน
วันที่ความหฤหรรษ์หมั่นเพาะบ่ม
วันที่กำลังใจพร่างสายลม
วันที่ชมเมฆขาวราวรูปใจ
กาลวันรุ่งพรุ่งนี้ที่ขาดรัก
ความหวังสิ้นเหหักยากคืนใหม่
วินาทีที่เยือนเหมือนความนัย
คือเปลวไฟที่ลามยามขาดเธอ
พรุ่งนี้เป็นเช่นไรใจเจ้าเอ๋ย
รอเวลาสังเวยเลยหม่นเหม่อ
อนิจจาฟ้าไยให้พบเจอ
แล้วพอเผลอพรากเขา..เล่าทำไม..
ระนาดเอก
มิอยากเห็นม่านเศร้าเร้าเต็มเปี่ยม
มิอยากตอบใครใครเพราะใจเจียม
มิอยากเตรียมตัวรับความระทม
เคยรอวันพรุ่งนี้ที่เปี่ยมฝัน
วันที่ความหฤหรรษ์หมั่นเพาะบ่ม
วันที่กำลังใจพร่างสายลม
วันที่ชมเมฆขาวราวรูปใจ
กาลวันรุ่งพรุ่งนี้ที่ขาดรัก
ความหวังสิ้นเหหักยากคืนใหม่
วินาทีที่เยือนเหมือนความนัย
คือเปลวไฟที่ลามยามขาดเธอ
พรุ่งนี้เป็นเช่นไรใจเจ้าเอ๋ย
รอเวลาสังเวยเลยหม่นเหม่อ
อนิจจาฟ้าไยให้พบเจอ
แล้วพอเผลอพรากเขา..เล่าทำไม..
ระนาดเอก