วันวาน ผ่านไป ไม่กลับ
ลาลับ ดับเลือน เยือนเยี่ยม
สุขใด ไหนเปรียบ เทียบเทียม
โหดเหี้ยม ยามนึก ตรึกตรอง
ใจผ่าว ร้าวรุม สุมอก
นรก เปลวไฟ ไหม้หมอง
วันเก่า เคล้าคลอ พนอมอง
ย้อยหยด รดนอง น้ำตา
เหลือเพียง อดีต กรีดลึก
รู้สึก แรงโรย โหยหา
แม้รู้ ผ่านไป ไม่มา
เกินกว่า ตัดใจ ได้ลง
"กานต์ฑิตา"
๒๗ กันยายน ๒๕๕๔
...............โดนปาดหน้า
................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
