"...ความตายครั้งที่ 2...."
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
01 พฤศจิกายน 2024, 11:24:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: "...สัมผัสพิศวง..."  (อ่าน 9843 ครั้ง)
ภู กวินท์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 364
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 383


สนสามใบ กับใครหลายคน


« เมื่อ: 27 กันยายน 2011, 09:11:PM »




เดนมนุษย์
....................

แสงไฟสาดเป็นริ้ว ผิวถนน
เสียงเครื่องยนต์คำรามอยู่สามครั้ง
กลางค่ำคืนดึกดื่นเหมือนปืนดัง
ทะยานไปไม่ยั้ง, ฝั่งสะพาน

ไม่คาดหวังสิ่งใดในคืนค่ำ
เพียงดื่มด่ำสายตาความกล้าหาญ
ท่ามกลางท่อไอเสียเข้าเคลียร์ลาน
เสียงมันปานระเบิด, กระเจิดกระเจิง

ใบหน้าอันสนุกซ่อนซุกปาก
บิดกระชากลากถูดูยุ่งเหยิง
กับหัวใจแหลกเหลวดั่งเปลวเพลิง
หลงระเริงความเขลา, ติดเหล้า-ยา

ค่ำคืนนี้ ลีลา อาละวาด
เอาไม้ฟาดทุกอย่างที่ขวางหน้า
กิตติศัพท์จับโยนทะโมนมา
ก้อนหินปารถเขา, อย่างเมามัน

จากกลุ่มเล็กมากมายขยายใหญ่
ซิ่งออกไปให้ตื่นในคืนนั้น
พอทุกอย่างต่างแตกก็แยกกัน
อีกสามคันขับไป, ที่ในซอย !


……………..


รถมาส่งถึงที่ตอนตีสอง
หน้าร้านทองไฟปิดแสงนิดหน่อย
ทำโอทีดึกดื่นแทบยืนลอย
ตามันคอยจะหลับ, เดินกลับบ้าน

แสงไฟส่องสว่างบนทางเท้า
ตัวสั่นเทาอึดอัดลมพัดผ่าน
ในชุดฟอร์มสีขาวสาวโรงงาน
เห็นอาคารโดดเดี่ยว, ช่างเปลี่ยวใจ

ไม่กล้ามองเข้าไปในซอยแคบ
ได้แต่แอบฉงนปนสงสัย
เป็นตึกร้างสนิทถูกปิดไป
ก้าวขาอย่างว่องไว, ขนลุกชัน

เห็นจุดหมายปลายทางอยู่ข้างหน้า
เดินพ้นป่ากระถินมีดินกั้น
คิดเรื่อยเปลื่อยเหนื่อยงานมานานวัน
จะนอนฝันทั้งคืน, แล้วตื่นสาย

“…ทันใดนั้น! ” แสงเข้าตามากับเสียง
กระชากเหวี่ยงตัวคนจนล้มส่าย
สาวโรงงานคลานเซเทกระจาย
ของเรียงรายกลาดเกลื่อน, ลงเปื้อนดิน

เดนมนุษย์จอดรถไม่สะทกสะท้าน
รวมผสานกันมา “…แกอย่าดิ้น.”
สายตาหื่นขื่นขับแทบจับกิน
สร้างมลทินติดตัว, ชั่วเลวทราม

หมดกำลังน้อยนิดที่คิดสู้
เดินลากถูหยุดลงฝั่งตรงข้าม
เข้าในซอยน้อยลึกนึกติดตาม
พยายามขัดขืน, แต่ฝืนแรง !


……………….


สายลมในคืนมืดจืดสนิท
บ้านเรือนปิดไฟหลับแล้วดับแสง
ภายในหลุมมุมอับกับสีแดง
มันคอยแฝงร่างอยู่, ไม่รู้ตัว

สาวโรงงานนอนแผ่โดนแก้ผ้า
ลมหายใจโรยราตาสลัว
เดนมนุษย์อุบาทน่าหวาดกลัว
ลูบไล้ทั่วเรือนร่าง, อย่างเมามัน

“…ฉึก..โอ้ย! ”
ร้องโอดโอยเสียงหลงอยู่ตรงนั้น
ร่างหนึ่งถูกกระแทกเข้าแดกดัน
จนไม่ทันจะดิ้น, ก็สิ้นใจ

อีกสองคนลนลานอาการตื่น
ลุกขึ้นยืนจะวิ่งแต่นิ่งไหว
ได้ยินเสียงระฆังกังวานไกล
ทั้งตับไตไหลออก, มานอกร่าง

“..แฮ่ !.” เสียงคำรามปานปีศาจ
อาละวาดหลอนหลอกลากออกข้าง
ผิวตะปุ่มตะป่ำร้องครวญคราง
กัดกินอย่างเลือดเย็น, เอ็นไขมัน

เดนมนุษย์สุดอนาถเลือดสาดทั่ว
หญิงสาวกลัวลนลานลลุกคลานสั่น
กระโจนพรวดอย่างแรงจากแห่งนั้น
วิ่งหนีฝันวันหม่น, สุดชีวิต!

..........................
ภาพจาก play.kapook.com
 น้อยใจแล้วด้วย

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

♥หทัยกาญจน์♥, สะเลเต, ♥ กานต์ฑิตา ♥, ช่วงนี้ไม่ว่าง, amika29, Music, บัณฑิตเมืองสิงห์, รพีกาญจน์, พิมพ์วาส, masapaer, คนเผาถ่าน, รัตติกาล, นพตุลาทิตย์, บ้านริมโขง, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s