"กำลังใจ"ให้กัน..วันดวงตก
คือหัวอกผูกพันความหวั่นไหว
จะรอพรจากฟ้าก็มาไกล
จะรอใคร?ไหนเล่าดีเท่าตน
ล้มครั้งหนึ่งครั้งสองไม่ร้องทุกข์
ยังพอลุกขึ้นสู้ดูสักหน
แต่พอสาม.สี่.ห้า.มันมาชน
เข้าใจคนที่เจ็บเหมือนเหน็บชา
ไม่รู้สึก-รู้สา...จะหาเหตุ
มันอาเพทกับดวงกระมังหวา?
แม้แต่น้ำเคยออก...กระบอกตา
จะบัญชาให้ไหล...ยังไม่มี
"กำลังใจ"ให้กัน..วันฝนตก
คือกระจก..ไม่ต่างคนทางนี้
ขออวยพรซ่อนฝากจากวจี
เจ็บเจ็ดที..ดีสักหน..สองคนเลย
....(นะ..นะ...ขอให้เราโชคดี..ทั้งสองคน..OK มั๊ย?)....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
