"รัก"..ไม่ต้องการเวลา
เหมือนพรหมท่าน ลิขิต นิมิตหมาย
ให้มีเธอ ย่างกราย เข้ามาหา
เพียงพบผ่าน ช่วงกาล ของม่านตา
กลับนำพา ซึ่งรัก ฝากสัมพันธ์
ไม่ทันคิด สักนิด ว่าจะพบ
เมื่อประสบ ได้เห็น เหมือนเป็นฝัน
ให้เราสอง มีใจ ใฝ่หากัน
ดังเรานั้น ครอบครอง ทุกห้องใจ
เพียงแรกพบ เหมือนมนต์ ดลสะกิด
เหมือนผูกติด กันมา คราชาติไหน
เกิดรักก่อ แรกเจอ คล้ายเผลอใจ
ตราตรึงไว้ แนบทรวง เป็นบ่วงรัก
เคยคิดอยู่ เสมอมั่น วันก่อนหน้า
คงต้องใช้ เวลา มาสานถัก
ตัดสินใจ ในผล ที่ยลพักตร์
ว่าคือรัก หรือไม่ เฝ้าใคร่ครวญ
แต่วันนี้ รู้ซึ้ง ถึงคำว่า
รักแรกพบ นั้นหนา พาปั่นป่วน
ไม่ต้องใช้ เวลา มาทบทวน
ทุกสิ่งล้วน อยู่ข้างใน ของใจเรา
สุขแค่ไหน คราวชิด สนิทแนบ
ซบอิงแอบ กรุ่นไอ คลายหม่นเหงา
ที่เคยโศก กลับกลาย ให้บางเบา
เมื่อคลอเคล้า เคียงคุณ ช่างอุ่นทรวง...
สุนันยา