ฉันเก็บกำความหวังใส่ถุงเป้
แล้วก็เห่ตามทางเอ้อละเหย
ผ่านเหน็บหนาวดวงดาวที่หมายเชย
ก็ล่วงเลยมานานนับเป็นปี
เหนื่อยและท้อต่อทางที่ขวางกั้น
จนตัวฉันอ่อนแอสิ้นแรงหนี
มองขอบฟ้าน้ำตามาทุกที
ในก่อนนี้หาเคยมีน้ำตา
ฉันเก็บกำความล้าเต็มถุงเป้
ที่ร่อนเร่ตามฝันฉันโหยหา
และตอนนี้ย่อยยับดับราคา
อยากกลับมาสู่บ้านเมื่อวานเยาว์
สิ้นความหวังยังคนึงคิดถึงบ้าน
ถึงวันวานผิดพลั้งทั้งโง่เขลา
มีความรักยังมีที่บ้านเรา
คงบรรเทาทุกข์ได้สักประมาณ
สิตางศุ์ ๒๗๐๙๒๕๕๔
แล้วก็เห่ตามทางเอ้อละเหย
ผ่านเหน็บหนาวดวงดาวที่หมายเชย
ก็ล่วงเลยมานานนับเป็นปี
เหนื่อยและท้อต่อทางที่ขวางกั้น
จนตัวฉันอ่อนแอสิ้นแรงหนี
มองขอบฟ้าน้ำตามาทุกที
ในก่อนนี้หาเคยมีน้ำตา
ฉันเก็บกำความล้าเต็มถุงเป้
ที่ร่อนเร่ตามฝันฉันโหยหา
และตอนนี้ย่อยยับดับราคา
อยากกลับมาสู่บ้านเมื่อวานเยาว์
สิ้นความหวังยังคนึงคิดถึงบ้าน
ถึงวันวานผิดพลั้งทั้งโง่เขลา
มีความรักยังมีที่บ้านเรา
คงบรรเทาทุกข์ได้สักประมาณ
สิตางศุ์ ๒๗๐๙๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
