โอ้นวลเอยเคยเคียงอยู่เพียงข้าง
ต้องลาร้างเลิกลาทำห่างเหิน
ทางที่ก้าวรอยเท้าที่ย่ำเดิน
ต่างเหลือเกินแตกต่างระหว่างเรา
มองพระจันทร์บนฟ้าที่ไกลโพ้น
ณ.ทางโน้นมีไหมไหนความเหงา
ฉันกระซิบบอกรักเธอเบาเบา
ในร่มเงาของกาลที่ผ่านมา
ยังคิดถึงกันอยู่บ้างหรือเปล่า
ฉันยังเฝ้าอิงแอบแนบชิดหา
ฝันทุกทีที่ปิดสนิทตา
ยามนิทรายังมีภาพเธอวนเวียน
อนาถแท้แม้หมายให้ใจภักดิ์
ผิดคลาดนักหนอกาลเวลาเปลี่ยน
ถวิลหวังครั้งใดยังใฝ่เพียร
แลขีดเขียนเป็นถ้อยร้อยกวี
แต่ไหนเล่าเพียงเงาเฝ้าใฝ่ฝัน
ไหนฤๅขวัญใจแก้วแพร้วราศี
จะมีหรือได้ยินคำพาที
เพราะแต่นี้ปฐพีแยกทางเรา
สิตางศุ์
๒๗๐๙๒๕๕๔
ต้องลาร้างเลิกลาทำห่างเหิน
ทางที่ก้าวรอยเท้าที่ย่ำเดิน
ต่างเหลือเกินแตกต่างระหว่างเรา
มองพระจันทร์บนฟ้าที่ไกลโพ้น
ณ.ทางโน้นมีไหมไหนความเหงา
ฉันกระซิบบอกรักเธอเบาเบา
ในร่มเงาของกาลที่ผ่านมา
ยังคิดถึงกันอยู่บ้างหรือเปล่า
ฉันยังเฝ้าอิงแอบแนบชิดหา
ฝันทุกทีที่ปิดสนิทตา
ยามนิทรายังมีภาพเธอวนเวียน
อนาถแท้แม้หมายให้ใจภักดิ์
ผิดคลาดนักหนอกาลเวลาเปลี่ยน
ถวิลหวังครั้งใดยังใฝ่เพียร
แลขีดเขียนเป็นถ้อยร้อยกวี
แต่ไหนเล่าเพียงเงาเฝ้าใฝ่ฝัน
ไหนฤๅขวัญใจแก้วแพร้วราศี
จะมีหรือได้ยินคำพาที
เพราะแต่นี้ปฐพีแยกทางเรา
สิตางศุ์
๒๗๐๙๒๕๕๔