...เธอนิ่งเงียบซึมเศร้าเข้ามาพบ
สายตาสบไม่มีเงา...เราแล้วพี่
อนุสรณ์ระหว่างทางห่างทุกที
รักเคยมีชี้ทางจบ..หลบทางใจ
...มาจ้องตาเพื่อจากฝากรอยแผล
ตาเคยแคร์มิหลงเหลือเป็นเยื่อให้
เมื่อสายตาเป็นสื่อกลางวางความใน
หลั่งอาลัยไหลย้อยลอยน้ำตา
...เพียงความเงียบเลียบเลาะกระเทาะอก
อัสสุชลไหลตกยกห่วงหา
ใส่คำตอบลอบเข้าเฝ้าตีตรา
บอกกานดาด้วยความเงียบเข้าเสียบแทง
...เมื่อคำถามไร้พจน์ลดคำพูด
เกิดรอยขูดที่ใจให้แสลง
มีคำตอบขอลามาแสดง
ก็สิ้นแรงอย่างอกหัก...รักติดรอ...
ตะวันฉาย
สายตาสบไม่มีเงา...เราแล้วพี่
อนุสรณ์ระหว่างทางห่างทุกที
รักเคยมีชี้ทางจบ..หลบทางใจ
...มาจ้องตาเพื่อจากฝากรอยแผล
ตาเคยแคร์มิหลงเหลือเป็นเยื่อให้
เมื่อสายตาเป็นสื่อกลางวางความใน
หลั่งอาลัยไหลย้อยลอยน้ำตา
...เพียงความเงียบเลียบเลาะกระเทาะอก
อัสสุชลไหลตกยกห่วงหา
ใส่คำตอบลอบเข้าเฝ้าตีตรา
บอกกานดาด้วยความเงียบเข้าเสียบแทง
...เมื่อคำถามไร้พจน์ลดคำพูด
เกิดรอยขูดที่ใจให้แสลง
มีคำตอบขอลามาแสดง
ก็สิ้นแรงอย่างอกหัก...รักติดรอ...
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
